Pamiętam te treści (tak, to do Was drodzy "pasjonaci hip hopu" i opiniotwórczy dziennikarze), szkalujący książkę autorstwa Sadiego i Graffa - Polski Hip Hop Posiada Wiele Twarzy. Nie pasował papier stron, że najtańsze, że chujowe. Pewnie by chcieli papier kredowy i zdjęcia jakości HD ludzi kręcących bańki na tle czołgów. I to w roku 1983. Nie pasowała Wam okładka i czcionka tam umieszczona. W końcu lipa, że czarno białe zdjęcia. Tymczasem drugie wydanie zostało wydrukowane na bardzo dobrej jakości papierze, znawcy prozy. Korekta tekstu też była.
Ostatecznie nie spodobał się styl napisani książki. Prosty, surowy, o-p-o-w-i-e-d-z-i-a-n-y.
Pierwsza edycja z roku 2015 była wydana sumptem podziemnym, z zachowaniem równowagi pomiędzy podejściem autorów do hip hopu a stanowiącym jego dla nich kwintesencję. W ich czasach nie było internetu, nie było mediów i kipiła prawdziwa zajawka. Prawdziwa pasja.
Istotny przekaz książki nie powinien być zakrzywiony przez "tanie" wydanie. I fakt, część z Was zwracała na to uwagę. Ponadto książka odnalazła sympatyków, wśród typowych pasjonatów hip-hopu jako całości.
Jednak teraz, gdy mam kontakt z kolekcjonerami winyli (nie mylić z diggerem, bo to powiedzmy podobna analogia jak raper i MC's), zazwyczaj traktują fakt wydania książki "jako ciekawostkę".
To lubisz hip-hop i nie chcesz wiedzieć, jak wyglądał gdy Sadi i Graff i wielu innych do zaczynało tworzyć w Polsce we wczesnych latach 80-tych ?
Książka posiada również spojrzenie na historię UZN, której to organizacji Sadi i Graff byli pionierami w naszym kraju. Opierając się na haśle Peace, Love Unity & Havin Fun, czynnie rozwijali taniec, writing i wiedzę. Chociaż w ich wykonaniu wiedza stanowi element pierwszy. W ich czasach nie było mediów podających czym jest hip-hop. Inspirację czerpali z tego co udało im się zobaczyć oraz usłyszeć. Resztę tej nowej, konkulturowej energii będącej całkowitym przeciwieństwem systemu opresyjnego, państwa totalitarnego jakim w tamtym czasach była nasza ukochana Ojczyzna, była ich wyobraźnia i kreatywność.
Coś nowego, kolorowego. Ciekawego nie smutnego jak czasy PRL-u.
To kontrkultura, na miarę naszych możliwości.
A możliwości w opozycji do miejsc jak Niemczy, Francja, UK etc ... nie wspominając o Japonii, mieliśmy w Polsce w tamtych czasach nie wiele.
Czy to, że tylko część prekursorów zostaje zapisana w ogólnej świadomości historii, jest sprawiedliwe ? To nie sąd! Ale zdecydowanie ma ogromne znaczenie na całościowy kształt zrozumienia tematu.
Ronald Savage wydał książkę w naprawdę surowszej wersji. Zdjęcia w niej bywają tak słabej jakości, że nie widać twarzy autora i nie jest to celowy zabieg.
Widać wiele innych zaniedbań, jednak dla mnie nie stanowią one problemu. Autor cierpi na zaburzenia i widocznie właściwie nie poprowadził wydania książki, lub chciał ją wydać nagle i w niskich kosztach. Sam fakt, że kupiłem tę książkę tanio na najpopularniejszej platformie zakupowej, był dla mnie cieszący.
O serii wywiadów "Zulu Nation: Hip Hop's First Gay Family", o tematyce seksualnych zaburzeń Bambaaty, odpowiedzialności za proceder pedofilii w szeregach tej organizacji, muzycznym biznesie, wpływie nauk Dr Yorka na ideologię UZN i wielu innych, dowiedziałem się wprost od Kool DJ Dee. Te 40-ści części (zostały nagranie w 2017 roku), pojawiają się cyklicznie na kanale autorki Leila Wills.
Jest to pierwsza w historii analiza prawdziwych początków owianych legendami początków UZN, a sama autorka mówi wprost - po premierze dokumentu, które te 40 części serii będą składową częścią - historia hip hopu będzie musiała zostać spisana od nowa.
Ilość zakłamań, która wychodziła wprost z od UZN jest spora i koncentruje się jedynie na Trójcy - Hercu, Flashu i Bambaacie wskazując, że znaczącym elementem w powstaniu hip hopu było pochodzenie trójki pionierów.
Z przedstawionych przez autorkę informacji wynika, że Bambaataa posiadał sprawnie funkcjonujący system organizacyjny, pozwalający mu przez dekady dokonywać przestępstw seksualnych. Ścisłe grono UZN ponosi odpowiedzialność za tuszowanie tych spraw.
Jedną z ofiar Bambaaty, które prawdziwe nazwisko brzmi Lance Taylor był Ronald Savage, znany w środowisku jak Bee-Stinger. W roku 2014 wydał autobiograficzną książkę opisującą jego życie w środowisku hiphopowym - Impulse, Urges And Fantasies - The True Story of Pioneer Hip Hop Artist Liaison Bee-Stinger. Część pozycji oczywiście odkrywa mroczne historie molestowania seksualnego oraz problemów, z którymi autor musi borykać się do dnia dzisiejszego.
W książce słowo Bambaataa pada tylko raz, został on umieszczony pod pseudonimem - DJ Blue.
Nie zabraknie jednak typowo hip hopowych smaczków. Poznamy w jaki sposób młody Ronald dołącza do UZN, buja się z ekipą bboys; tajniki pracy DJ Jazzy Jay'a w Strong City Studio. Bee-Stinger współpracował między innymi z Def Duo, Busy Bee, Masters of Ceremony (pierwsza ekipa Grand Puby), Ultimate Force, Show Biz & A.G., Doug E Fresh ... i wielu innych.
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz