The Police Tapes (1977) Dir. Alan & Susan Raymond

Dokument przedstawia pracę nowojorskiej policji a ściślej 44-ego okręgu z Południowego Bronksu. Wybór miejsca był oczywisty, ta część miasta posiadała największą liczbę przestępstw w całej metropolii.

Reżyserami dokumentu jest filmowe małżeństwo Alan i Susan Raymond'owie. Zauważyli, że nikt jeszcze nie nakręcił dobrego filmu o pracy Policji.Pełni werwy i zapału udali się do One Police Plaza by zaproponować współpracę i chęć ukazania pracy policjantów w prawdziwym tj., niebezpiecznym aspekcie. Spotkali się z niezrozumieniem i brakiem ufności. Nikt im nie uwierzył, że chcą w obiektywnie przekazać światu realia pracy w najniebezpieczniejszym miejscu USA.

Wtedy Alan przypomniał sobie, że jego szkolny kolega jest policjantem. Udał się z nim na spotkanie a ten z kolei poradził mu, by porozmawiał z Anthonym Bouza - wysokim urzędnikiem w Departamencie Policji. Znał on sytuację tej części miasta, ubolewał nad wzrastającą dewastacją tej, niegdyś bogatej dzielnicy. Wykazał pełen entuzjazm w stworzeniu filmu dokumentalnego.

That’s when the floodgates opened. We saw everything murders, homicides, snipers... The Black Panthers were hiding out and the police wanted us to see the hideout after they caught them! There’d be guys on the America’s Most Wanted List and they'd say, “Come with us, we're going there tonight!"

They would jump out of the car to respond to something and sometimes say to us, "Come on in the building with us." Or they might say, "I don't think this is safe. There might be a guy with a gun. You should wait in the street." So, there we were standing on the corner under a streetlight in the South Bronx at 3AM. It was kind of scary.

W roku 1976, przez 90-siąt, dni małżeństwo Raymond było świadkiem przestępstw i naruszeń prawa. To doświadczenie utwierdziło ich w przekonaniu, że powinni tworzyć filmy zajmujące się tematyka socjalną.

The Police Tapes otrzymał nagrody: Emmy Awards, Peabody Award oraz DuPont-Columbia University Award w kategorii dziennikarstwo (broadcast journalism). Na jego kanwie powstały liczne seriale i filmy, wliczając klasyczny Fort Apache, The Bronx.

"12 Hollis Crew ‎– It's The Beat (1985)

Sucker MC's who did not learn
If you don't this time, we shall return

The beat is big, it's kind of large
 And when we're on the mic, we're in charge
It's like that y'all (that y'all) like that y'all (that y'all)
Like that-a-tha-that a-like that y'all (that y'all)

Cool chief rocker, I don't drink vodka
But keep a microphone inside my locker
Go to school everyday, on the side makin pay
Cause I'm rockin on the mic until the break of day

And now the things I do make me a star
And you could be too if you know who you are
Just put your mind to it, you'll go real far
Like a pedal to the metal when you're drivin a car

...Liggy-liggy-liggy-listen to the things that I say
Because it's not routine, it's the way I play
Just come out my mouth all time of the day
And then I must have time to give it away

Hey, they used to call me Easy Dee
Cause I rapped on the mic so easily
But now they call me D.M.C
(He's) the Emcee of the party
The D's for doin it all of the time
The M's for the rhymes that are all mine
The C's for cool, cool as can be
(And why you wear those glasses?) So I can see

Huh-huh

Got rhymes so def, rhymes, rhymes galore
Rhymes that you never even heard before
Now if you say you heard my rhymes, we're gonna have to fight
Cause I just made the super-def rhymes last night

Microphone master, super rhyme maker
I get def as the others get faker
It's me, D.M.C. in the place to be
And I still got the same old harmony
I'm the devastatin mic-controller
The word wizard and the chief rock roller
Bad b-boy made for the b-girls
Rock ruler rhymes as the turntable twirls
Supreme being who was born to talk
And over sucker MC's all day I walk

A few years ago my name was Joe
And then I went to a party, cold stole the show
Stole it as sure as birds have wings
Now they're callin me DJ Running Things
Got Kurtis Blow down with the two
And my man Larry Lah makes beats for you
Keepin up the funky beat is the Hollis Crew
So Dee, take the mic cause you know I'm through

In case you wonder what all this means
We're funky fresh from Hollis, Queens
Run and Kurt both down with me
And that's the way it's meant to be
I'm the microphone master D.M.C
Devastatin mic-controller personality
And to the sucker MC's who did not learn
If you don't this time we shall return...

DJ SC - OSC 5th B-day / Oldschool Street Beatz #6 mix

Świeża dostawa od DJ-a SC aka Sfuj Człowiek. którego zaprosiliśmy w zeszłym roku na 5. urodziny Oldschoolers Crew, gdzie zagrał 100% winyl set naszych ulubionych gatunków - oldschool breaks, funk, electro, rap i w takiej samej formie sprezentował nam swój najnowszy mix.

OSC 5th B-day / Oldschool Street Beatz #6 set by Dj SC by Sc1 on Mixcloud

Jason Wulf aka DG R.I.P.

Uważany za legendarną postać, podziemny writter - DG, został śmiertelnie porażony prądem podczas malowania wagonu metra, w środę trzeciego lipca.

Założyciel grupy New Wave Crew, aktywny w świecie writingu od roku 1985. 
 

 Miał 42 lata.

Les Bains Paris - Paryskie Studio 54

Francuska odpowiedź na sławny nowojorski klub. Tętniące seksem, muzyką Disco i narkotykami miejsce, ściągające największe "gwiazdy", zarówno amerykańskiego jak i europejskiego show biznesu. Les Bains mieściło się w starym budynku miejskiego basenu. W roku 1978 przemieniono go na klub i bardzo szybko stało się miejscem spotkań artystów. W murach budynku bawili się między innymi: Andy Warhol, Jean-Michel Basquiat, Yves Saint-Laurent, Karl Lagerfeld, Naomi Campbell, Claudia Schiffer, Bono, Prince, David Bowie, Mick Jagger ...

Simpson Street (1979) Reż. William Sarokin

Znajomość filmów poruszających temat hip-hopu w jego "pierwotnym" kształcie, nie jest nam obca. Jednak to jak rozwijał się w latach '70 to wciąż niezbadany teren, pełen tajemnic i niedomówień. Poza wywiadami z twórcami, które często posiadają sprzeczne ze sobą informację, wiemy nie wiele ... o archiwalnych nagraniach video nie wspominając.

Swego czasu Timothy C Brown zaskoczył hip hopowy świat informacją, że posiada nagrany przez siebie ponadgodzinny koncert Funky Four Plus One z roku 1978. Czysty ewenement. Niestety dostęp do unikatowego nagrania mieli jedynie nieliczni. Timothy liczy na spory zysk i zamierza sprzedać to niezwykłe świadectwo kształtowania się muzyki rap.

W roku 1977, gdy seryjny morderca David Berkowitz znany jako Syn Sama, został zatrzymany przez policję, William Sarokin "uzbrojony" w kamerę Bolex 16 mm odwiedził Południowy Bronx, z chęcią uwiecznienia ogromnych zniszczeń w tej części miasta. Z przeprowadzonego przeze mnie krótkiego aczkolwiek rzeczowego wywiadu z Sarokinem, wyłaniają się jego szczere intencje:

"When I was a child it was said when blacks and puerto ricans moved into a neighborhood they destroyed it.  When I made Simpson Street I quickly learned that the destruction was something that happened to them, not something they caused."

Simpson Street stara się zrozumieć, dlaczego niegdyś prominentna i bogata dzielnica stała się najniebezpieczniejszym miejscem w całym kraju. Unikatowe fragmenty pokazują nam prawdziwy obraz South East Bronx, ulicy Simpson Street.

 

W pierwszej części dokumentu zawarty jest interesujący nas najbardziej, niezwykle ciekawy fragment - występ, wtedy znanego jeszcze jako jako Dj Flash. Kilkanaście sekund rapu od Melle Mela, Cowboya ... To przypuszczenia, bo ustalenie takich detali, jest bardzo trudne.

William Sarokin pracuje jako inżynier dźwięku w przemyśle filmowym. Został nominowany do Academy Award za udźwiękowienie filmu Salt ( w roli głównej Angelina Jolie i Daniel Olbrychski).