Network (1976) reż. Sidney Lumet - I Want You To Get Mad!

I don't have to tell you things are bad. Everybody knows things are bad. It's a depression. Everybody's out of work or scared of losing their job. The dollar buys a nickel's worth, banks are going bust, shopkeepers keep a gun under the counter. Punks are running wild in the street and there's nobody anywhere who seems to know what to do, and there's no end to it. We know the air is unfit to breathe and our food is unfit to eat, and we sit watching our TV's while some local newscaster tells us that today we had fifteen homicides and sixty-three violent crimes, as if that's the way it's supposed to be. We know things are bad - worse than bad. They're crazy. It's like everything everywhere is going crazy, so we don't go out anymore. We sit in the house, and slowly the world we are living in is getting smaller, and all we say is, 'Please, at least leave us alone in our living rooms. Let me have my toaster and my TV and my steel-belted radials and I won't say anything. Just leave us alone.' Well, I'm not gonna leave you alone. I want you to get mad! I don't want you to protest. I don't want you to riot - I don't want you to write to your congressman because I wouldn't know what to tell you to write. I don't know what to do about the depression and the inflation and the Russians and the crime in the street. All I know is that first you've got to get mad. You've got to say, 'I'm a HUMAN BEING, God damn it! My life has VALUE!' 

So I want you to get up now. I want all of you to get up out of your chairs. I want you to get up right now and go to the window. Open it, and stick your head out, and yell, 'I'M AS MAD AS HELL, AND I'M NOT GOING TO TAKE THIS ANYMORE!' I want you to get up right now, sit up, go to your windows, open them and stick your head out and yell - 'I'm as mad as hell and I'm not going to take this anymore!' Things have got to change. But first, you've gotta get mad!... You've got to say, 'I'm as mad as hell, and I'm not going to take this anymore!' Then we'll figure out what to do about the depression and the inflation and the oil crisis. But first get up out of your chairs, open the window, stick your head out, and yell, and say it: "I'M AS MAD AS HELL, AND I'M NOT GOING TO TAKE THIS ANYMORE!"

Nie muszę wam chyba mówić, że jest źle. Wszyscy wiemy, że jest źle. Mamy kryzys. Wszyscy nie mają pracy, albo boją się że ją stracą. Dolar nie jest nic warty. Banki notują spadek. Sklepikarze trzymają broń pod ladą. Chuligani biegają po ulicach i nie ma nikogo kto wiedziałby co z tym zrobić, i co więcej, nie widać końca tego. Wiemy, że powietrze nie nadaje się do oddychania, a jedzenie nie nadaje się do jedzenia, i siedzimy tak oglądając telewizję, gdzie jakiś lokalny prowadzący opowiada nam, że dzisiaj miało miejsce piętnaście samobójstw i sześćdziesiąt trzy akty przemocy, tak jakby to miało być normalne. Wiemy, że jest źle, gorzej niż źle. To szaleństwo. Jakby wszystko i wszędzie zapanował chaos, więc nie wychodzimy już z domów. Siedzimy w domach i powoli nasz świat w którym żyjemy powoli staje się coraz mniejszy, i to na co nas stać to: Proszę, przynajmniej dajcie nam spokój w czterech ścianach. Pozwólcie mi nieć mój toster, telewizor, opony ze stalowym podszyciem w samochodzie i nie będę nic mówić. Zostawcie nas w spokoju. Więc Ja nie zostawię was w spokoju. Chce byście się wkurzyli. Nie chce byście protestowali, nie chce byście wszczynali zamieszki. Nie chce byście pisali do waszego kongresmena, ponieważ nie wiedziałbym co byście mieli do niego napisać. Nie wiem co należy zrobić z kryzysem, inflacją czy Rosjanami i z przestępczością na ulicach. Wszystko co wiem, to wpierw macie się wkurzyć. Macie powiedzieć' Jestem człowiekiem do jasnej cholery, moje życie ma jakąś wartość!