Jeru The Damaja D Original Dirty Rotten Scoundrel

Kendrick Jeru Davis 14.02.1972., Brooklyn, NY.

Pełny pseudonim artystyczny Jeru brzmi: "Jeru The Damaja: D Original Dirty Rotten Scoundrel". Przez jakiś czas zarabiał na życie, zmieniając opony w autobusach amerykańskich linii dalekobieżnych "Greyhound". Pierwsze taśmy demo nagrał z zaprzyjaźnionym disc jockey'em PF Cuttin'em. Po raz pierwszy pojawił się w klipie "Manifest" Gang Starr'a, z której członkami przyjaźni się od dawna. Wiele razy występowali razem podczas tras koncertowych. Swój hardcore'owy styl rodem z Brooklyńskich ulic, zaprezentował na trzeciej płycie zespołu Daily Operation, wydanej w 1992 roku. Premier za pomoc, odwdzięczył się, produkując debiutancki solowy album Jeru, a wcześniej singiel "Come Clean", wydany przez wytwórnię Ill-kid Records, należącą do Guru. Jeru The Damaja, zdacydowanie opowiada się za zasadami starej szkoły:

Dawniej w rymowaniu chodziło o umiejętności, chciałbym do tego wrócić i wtedy okazało by się, kto jest prawdziwym facetem...

Sun Rises In The East, zebrał pochlebne recenzje zarówno w sferze muzycznej jak i lirycznej. Jej sukces niewątpliwie zawdzięcza znakomitym umiejętnością producenckim Premier'a oraz własnemu klarownemu, emocjonalnemu stylowi rymowania. Wraz z O.C. i Chubb Rock'iem wystąpił w drugiej edycji Crooklyn Dodgers, nagrywając kawałek do filmu Spike'a Lee "Clockers". Drugi solowy album, również był nadzorowany przez DJ Premier'a, podobnie jak pierwszy zawierał teksty świadczące o krytycznym nastawieniu artysty do rzeczywistości. Dzięki takiemu a nie innemu spojrzeniu na świat, zystał szacunek i przydomek "Proroka".

(LP) Jeru The Damaja - Sun Rises In The East (1994)


(LP) Jeru The Damaja - Wrath Of The Math (1996)

Hip Hop Is Bigger Than The Occupation reż. Nana Dankwa (2011)

Serwus!

Zapowiedź tego dokumentu została zrealizowana przez ludzi z organizacji Existence is Resistance oraz mojego człowieka z Zulu Nation UK Nana Dankwa. Porusza on temat niewątpliwie ponad czasowy...

Ten obraz jest jak muzyczna podróż do dalekiego świata Palestyny gdzie ludzie związani z Kulturą Hip Hop, starają się uczyć jak pozostawić nienawiść i stawiać opór po przez sztukę i przesłanie jakie niesie prawdziwy Hip Hop. Występują: M1 of Dead Prez, Lowkey, Shadia Mansour, Marcel Cartier, Mazzi of S.O.U.L. Purpose, DJ Vega Benetton, SWYC, University of Hip Hop, Jody McIntyre i inni...

Więcej info na temat tego projektu oraz ludzi w nim zaangażowanych możecie uzyskać pisząc na adres

@: questions@existenceisresistance.org

@: https://electronicintifada.net/content/film-review-can-hip-hop-be-bigger-occupation/10438

Peace

 

Electro Moustache #6 w eNeRDe

Gil Scott-Heron RIP

1.04.1949 - 27.05.2011

''12 I.N.I. - Fakin' Jax (1996)

DJ Mok La Rok aka RosyOne

RosyOne z Dope Pose Crew pochodzi z miasta Biel-Benne w Szwajcarii, w kraju gdzie pokolenie lat '70 utworzyło scenę o rozległej wiedzy na temat korzeni kultury Hip Hop - to tam powstała baza oraz oryginalny cykl imprez Rap History. Jej styl to esencja oldschoolowego flavouru - mocno zarysowane kontury, czytelne litery oraz wysyp kolorów. Większość jej prac znajdziecie na stronie Rosy. Poza graffiti, kolekcjonowaniem sported fresh ubiorów i boomboxów, zajmuje się jeszcze jedną pasją - funkiem oraz rapem sprzed ponad trzech dekad dzięki zgrabnej selekcji prezentowanej na mixtape'ach jako DJ Mok La Rok, w prawdziwym tego słowa znaczeniu, co zauważycie na zdjęciu poniżej. W jednym z nich odnajdujemy adnotację : "60 minutes of helpful scientific facts about love life and sex". Zapraszam do przesłuchania :

RosyOne pojawi się w nadchodzącej wielkimi krokami premierze mixu dla Rap History Warsaw - Best of 80's spod szyldu Oldschoolers Crew.

White Lines and the Fever: The Death of DJ Junebug (2010) reż. Travis Senger

Dokument nigdy nie pojawił się w szerszym obiegu i szanse na to są znikome. Z czasem z przestrzeni publicznej został również usunięty trailer.

"nah' get outta here" - Disco Fever

Działającą blisko dekadę (1976-86) Disco Fever, to nic innego jak "Mecca" dla społeczeństwa w południowym Bronx'ie. Otwarty dzięki inicjatywie Ally Abbatiello, przy 167th Street i Jerome Avenue, "The Original Disco Fever" prężnie działał jako jeden z nielicznych punktów rozrywki w tej części Nowego Jorku, w okresie gdy na parkietch królowało disco. Po roku czasu syn właściciela... Sal Abbatiello, przejął klub, zmieniając jego lokalizację (róg Webster Avenue i East Tremont, naprzeciwko Echo Park), wprowadzająć świeżość i nowatorski styl jakim byłą wówcas rodząca się Kultura Hip Hop. Nastoletni Flash, Love Bug, czy June Bug... stali się rezydentami, przyczyniając się do expansji gatunku z ulic na parkiety (w późniejszym okresie, parkiety całego Nowego Jorku). "Krush Groove" oraz dokument "White Lines and The Fever" najlepiej oddają klimat tego miejsca... Peace!

Heavy D and The Boyz

Dwight Myers a.k.a. Heavy D., 24.05.1967 - 08.11.2011, Jamaica.

The Boyz
Edward Ferrell a.k.a. DJ Eddie F
Glen Parrish a.k.a. G Whiz
Troy Dixon a.k.a. Trouble T-Roy (R.I.P.)

Od 1986 roku był czołową postacią ekipy Heavy D and The Boyz, której rymy emanują raczej ciepłem niż bezmyślnym maschismo. Mimo, że artysta lubi chwalić się swoją postawną figurą (Mr. Big Stuff), jest czymś więcej niż ciekawostką. Debiutancki album stanowił mieszankę gatunków funk i new jack swing, rozwijanego wówczas przez producenta płyty Teddy'ego Riley'a, który wziął też udział w realizacji drugiego longplay'a, tym razem z Marley'em Marl i innymi znakomitościami. W nagraniu "Don't Curse" z Peaceful Journey wzięli udział m.in. Q-Tip, Grand Pubba, Big Daddy Kane, Pete Rock & SL Smooth oraz Puff Daddy (w tle). Album poświęcony był pamięci byłego członka zespołu o pseudonimie T-Roy (Troy Dixon R.I.P. 15.07.1990, na którego cześć powstał legendarny numer T.R.O.Y. autorstwa Pete Rock & SL Smooth). Tragedi ciąg dalszy miał miejsce rok później, gdy jeden z członków The Boyz zginął podczas trasy koncertowej. Kontynuując solo karierę Heavy D odniósł spory sukces w lipcu 1991 nagranym pod wpływem jamajskich rytmów utworem "Now That We've Found Love", który znalazł się na podium w brytyjskich zestawieniach list przebojów. Kolejnym był udział w projekcie "Jam" gdzie do spółki z Michael'em Jacksonem, Kriss Kross i Michael'em Jordan'em, stworzyli jeden z niezapomnianych klasyków wizji i fonii. Współpraca z Janet Jackson również okazała się owocna... Tak powstał "Alright With Me". Czwarty album "Blue Funk" był powrotem do ostrzejszego brzmienia. Przy tworzeniu pomogli Heavy'emu Pete Rock i DJ Premier... W póżniejszych latach 90., często współpracował z Notorious'em B.I.G. ... Można było go również zobaczyć w "New Jersey Drive" reż. Nick Gomez (1995)

(LP) Heavy D and The Boyz - Living Large... (1987)

(LP) Heavy D and The Boyz - Big Tyme (1989)

(LP) Heavy D and The Boyz - Peaceful Journey (1991)

(LP) Heavy D and The Boyz - Blue Funk (1993)


(''12) Heavy D feat. All Stars - Don't Curse (1991)

WCH 2011 - fotorelacja

© Finger & Piotrek Treku

''12 Afrika Bambaataa & Family feat. UB40 - Reckless (1988)

Super-Wolf - Can Do It

Super Cool Wolf nie pozwoli Wam ustac w miejscu, gdy plynie na disco bicie z samplem Denise Lasalle - I'm So Hot.

Rekomendacja - Prince

Height Ain't So Much Worth As Told By Too Short

Todd Shaw 28.04.1966 South Central, CA.

Short w wieku 14 lat przeniósł się do Oakland. Jak powszechnie wiadomo jest raper'em wyjątkowo niskiego wzrostu, a jego teksty przekraczają granice wszelkiego prawdopodobieństwa w opisach niesamowitych możliwości seksualnych. Swoją karierę rozpoczął w dość nietypowy dla zachodniego wybrzeża sposób, zainspirowany utworami Sugar Hill Gang i Grandmaster Melle Mel'a.

"Razem z moim ówczesnym partnerem, Freddym B., wykorzystując miejscowy slang, zaczęliśmy śpiewać o ludziach, różnych miejscach i całej okolicy. Nagrywaliśmy 30 minutowe taśmy i sprzedawaliśmy na ulicach..."


Po trzech latach namawiania przechodniów do zakupu kaset, sprzedawanych na ulicach, w autobusach i prosto z samochodu... Too Short podpisał w końcu amatorski kontrakt z niezależną wytwórnią 75 Girls. Trzy pierwsze kasety... "Don't Stop Rappin'", "Players", "Raw, Uncut & X Rated", którym od strony muzycznej nie można było nic zarzucić, wprowadziły charakterystyczny dla Too Short'a styl, czyli teksty opowiadające o gangsterach, alfonsach i strzelaninach. W 1986 r., po nagraniu trzeciej "płyto-kasety", wspólnie z menadżerem Randy'm Austinem, założyli Dangerous Music. Legenda głosi, że wydany dla niej album Born To Mack sprzedał się "z samochodu Short'a" w nakładzie ponad 200 tyś. egzemplarzy, co przyczyniło się do zwrócenia na niego uwagi m.in. Jive Rec. Druga wersja albumu wydana właśnie dla Jive, zyskała status złotej płyty. Warstwa tekstowa utworów osiągnęła nieznacznie lepszy poziom na jego kolejnej płycie Life Is... Too Short, wydanej wyłącznie przez wspomniany Jive, zdobywając status platynowej płyty.

"Nikt nie może mi zarzucić, że deprawuje amerykańską młodzież, albo, że obrażam wszystkie kobiety. Tu chodzi przecież tylko o pieniądze."

Sprzedawany w znacznej części w okolicach Oakland, platynowy album "Short Dog's In The House" cieszył się znacznie mniejszym powodzeniem, a o jego zawartości świadczy chociażby utwór "Bitch Killa". W warstwie muzycznej Too Short zawsze opierał swoje utwory na samplach, pochodzących głównie z utworów Kool And The Gang, Sly Stone'a czy Graham Central Station. Swego rodzaju przerywnikiem, szczególnie dla artysty tak monotematycznego jak Short, był album Shorty The Pimp. Postać o tym właśnie imieniu, o której przygodach opowiadały utwory, można było traktować jako biograficzną historię z przymróżeniem oka. Wizerunek ten zainspirowany filmem "Superfly" i innymi blaxploitation movies był jednak mocno przesadzony. Płyta zapoczątkowała stałą współpracę rapera z Artem Banksem i Shortym B. Kolejny longplay Get In Where You Fit In szturmował pierwsze miejsca list przebojów R&B. Styl muzyczny Short'a uległ zmianie, lecz seksualna monotematyka pozostała niezmienna. W połowie lat 90. powoli "zawiesił buty na kołku"...

"Nie mam już wpływu na to jak odbiera się mój sceniczny wizerunek. Zupełnie jakby był on czymś niezależnym ode mnie. Ludziom wydaje się, że na co dzień jestem takim samym ciemnym typem, jak ten o którym opowiadam w moich tekstach"

Krytycy nieprzychylni jego twórczości uznali, że spotkało go to na co zasłużył... W 1996 roku po wydaniu 10 albumu, Too Short ogłosił, że daje się na zasłużoną emeryturę... Oczywiście z przymróżeniem oka...

(''12) Too Short - Players (1985) (Tape Version)


Peace!

''12 Fire Inc. - Tonight Is What It Means To Be Young (1984)

I've got a dream 'bout an angel on the beach
And the perfect waves are starting to come
His hair is flying out in ribbons of gold
And his touch has got the power to stun

I've got a dream 'bout an angel in the forest
Enchanted by the edge of a lake
His body's flowing in the jewels alive
And the earth below is starting to shake

But I don't see any angels in the city
I don't hear any holy choirs sing
And if I can't get an angel
I can still get a boy
And a boy'd be the next best thing
The next best thing to an angel
A boy'd be the next best thing

I've got a dream 'bout a boy in a castle
And he's dancing like a cat on the stairs
He's got the fire of a prince in his eyes
And the thunder of a drum in his ears

I've got a dream 'bout a boy on a star
Lookin' down upon the rim of the world
He's there all alone and dreamin' of someone like me
I'm not an angel but at least I'm a girl

I've got a dream when the darkness is over
We'll be lyin' in the rays of the sun
But it's only a dream and tonight is for real
You'll never know what it means
But you'll know how it feels
It's gonna be over (over)
Before you know it's begun
(Before you know it's begun)

It's all we really got tonight
Stop your cryin' hold on (tonight)
Before you know it it's gone (tonight)
Tonight is what it means to be young
Tonight is what it means to be young

(...)

Eliminacje do Red Bull BC One na WCH '11

Informacja od organizatora

7 maja stołeczna scena Parku Sowińskiego zamieni się w swoiste pole walki – 14 B-Boyów i 2 B-Girl zmierzy się w pojedynkach jeden na jeden w ramach polskiej edycji Red Bull BC One Cypher. Najlepszy z najlepszych będzie reprezentował Polskę w kolejnych etapach jednych z najbardziej prestiżowych zawodów breakdance na świecie – Red Bull BC One.

Polski Red Bull BC One Cypher odbędzie się w trakcie Warsaw Challenge już 7 maja. Szesnastu najlepszych tancerzy stanie na deskach Parku Słowińskiego, aby na oczach tysięcy widzów walczyć o miejsce w regionalnych kwalifikacjach Red Bull BC One w Stambule. O wyborze najlepszego zadecydują sędziowie: Lilou oraz Cico z grupy Red Bull BC One All Stars oraz Freeze.

W tym roku, po raz pierwszy w historii zawodów Red Bull BC One, etap eliminacji ma formę krajowych rozgrywek Red Bull BC One Cypher odbywających się w 27 krajach. W ramach polskiej edycji 16 kwietnia w Centralnym Basenie Artystycznym we wstępnej fazie eliminacji została wyłoniona 16 tancerzy, którzy 7 maja zawalczą o awans do kolejnej fazy zawodów.

„Takie rozgrywki zawsze wymagają dużego wysiłku, bólu i potu. Jestem bardzo zadowolony z wygranej i z możliwości udziału w tych rewelacyjnych zawodach. Doskonała organizacja, fajni sędziowie no i dobrzy przeciwnicy, już czekam na kolejny etap 7 maja” - mówił Sadlee, Dawid Sadlak tuż po wstępnym etapie eliminacji do Red Bull BC One Cypher, które 16 kwietnia odbyły się w Centralnym Basenie Artystycznym w Warszawie.




Red Bull BC One Cypher to seria tanecznych wydarzeń odbywających się w 27 krajach na całym świecie i mających na celu wyłonienie najlepszych reprezentantów poszczególnych państw. Ci spotkają się w jednych z pięciu eliminacji regionalnych organizowanych na całym świecie. Ich zwycięzcy staną do najważniejszej walki o tytuł Mistrza Świata Red Bull BC One podczas głównych zawodów w Sankt Petersburgu.

Zawodnicy Red Bull BC OneCypher:
Sadlee – Dawid Sadlak (Lidzbark)
Martin – Martin Rosik (Łódź)
Minigun –Dawid Rostkowski (Olsztyn)
Mr Joseph – Jakub Józef Orliński (Warszawa)
Baptiste – Tomasz Michalak (Warszawa)
Pago – Paweł Gleń (Warszawa)
Destro – Adam Smaka (Pisz)
Vasquez – Michał Plewniak (Warszawa)
Zyskill – Rafał Szymkiewicz (Warszawa)
Zofia – Zofia Rojkowicz (Kraków)
Maszynka – Martyna Kapica (Częstochowa)
Piotras - Piotr Chojnacki (Warszawa)
Thomas – Tomek Domański (Warszawa)
CzuCzu – Paweł Kątny (Wrocław)
Yarkoo – Jarek Kulewicz (Jaworzno)
Maniek – Mariusz Bromirski (Włocławek)

Szczegóły na temat Red Bull BC One Cypher oraz regulamin zawodów można znaleźć na stronie http://www.redbullbconecypher.pl. Więcej informacji o Red Bull BC One znajduje się na oficjalnej stronie Red Bull DC One.

Warsaw Challenge 2011

Weekend spedzamy w Warszawie! Poza bitwami tanecznymi, zobaczymy na żywo De La Soul i Hocus Pocus !

Konwencja turnieju głównego pozostaje taka sama od lat.
Pierwszego dnia odbędą się eliminacje do dnia drugiego, weźmie w nich udział szesnaście składów tanecznych złożonych każdy z sześciu osób. Oprócz tego odbędą się pokazy i warsztaty. Zaraz po koncercie De La Soul wszyscy spotykamy się z artystami w klubie Harlem na tzw. "Between Party". W dniu finałowym, niedziele 8 maja, występuje osiem zespołów wyłonionych w drodze eliminacji z pierwszego dnia i osiem zespołów zaproszonych przez organizatora na turniej. Są to zespoły wymienione niżej.
Systemem pucharowym wyłoniony zostaje zwycięzca który otrzyma nagroda prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy. Drugiego dnia również przewidziane są cztery koncerty w tym występ Hocus Pocus i dodatkowe pokazy beatboxowe, muzyczne i taneczne."

Koncerty:
7 maja 2011 r. ( sobota )
- VNM (Polska)
- Parias (Polska)
- Tede (Polska)
- DE LA SOUL (Usa)

8 maja 2011 r. (niedziela)
- Zaginiony (Polska)
- Chonabibe Soundsystem (Polska)
- HIFI Banda (Polska)
- GrubSon (Polska)
- HOCUS POCUS (FRANCJA)

Showcase:
- Steven - Polska - Pokaz Taneczny
- Natalia & DJ Tuniziano - Hip-hop Violin Showcase
- Al Fatnujah - Polska - Pokaz beatboxu

Freestyle Battle:
?....... vs ?...... - nagroda 1200 pln

DJ`e i muzycy prowadzący imprezę:
- DJ Spike
- DJ Scream (Ukraina)
- DJ Woo-D (Słowenia)
- Jarek Kulik? Bębny

Prowadzenie:
- Rufin MC
- Zajcew

Sędziowie:
- Wiśnia - Polska
- Cico - Włochy
- Frankie Flave - USA
- Storm - Niemcy
- Freezy - Szwecja

Ekipy zaproszone do "Great 8":
- Zwycięzcy Polskich eliminacji - Polskee Flavour
- Zwycięzcy Eliminacji w USA - Killafornia
- Zwycięzcy ukraińskich eliminacji - Ruffneck Attack
- Tsunami Allstars - Brazylia
- Top 9 - Rosja
- Pockemon - Francja
- Flow Mo - Finlandia
- East Side Bboys - Ukraina

Nagroda na turniej breakdance: MILION GROSZY

LINE UP WARSAW CHALLENGE 2011

6 maja 2011 (piątek) - before party WARSAW CHALLENGE w klubie Harlem, ul. Kolejowa 8

7 maja 2011 r. (sobota) - pierwszy dzień Warsaw Challenge 2011

10.00 - 12.30 Rejestracja i rozgrzewka tancerzy
13.00 - 13.50 Pierwsze cztery walki eliminacji do turnieju głównego (1 battle: 10 min.)
13.55 - 14.10 Pokaz Steven
14.10 - 15.10 Koncert VNM
15.15 - 15.35 Pierwsza runda Red Bull Cypher (1 battle: po dwa wyjścia)
15.35 - 15.50 Freestyle Battle: ?..... vs..........
16.00 - 16.40 Drugie cztery walki eliminacji do turnieju głównego (1 battle: 10 min.)
16.45 - 17.45 Koncert TEDE
17.50 - 18.00 Druga runda Red Bull Cypher (1 battle: po dwa wyjścia)
18.00 - 19.00 Koncert PARIAS
19.10 - 19.20 Półfinał Red Bull Cypher (1 battle: po trzy wyjścia)
19.20 - 19.40 Showcase Al Fatnujah - Beatbox
19.40 - 19.50 Finał Red Bull Cypher (1 battle: po trzy wyjścia)
20.00 - 22.00 KONCERT DE LA SOUL
22.00 - Between party WARSAW CHALLENGE 2011 - w klubie Harlem, ul. Kolejowa 8

8 maja 2011 r. (niedziela) - drugi dzień Warsaw Challenge 2011
10.00 - 12.30 Rejestracja tancerzy
13.00 - 14.20 Pierwsza runda turnieju głównego Breakdance (1 battle - 8 min.)
14.20 - 14.35 Koncert: Zaginiony
14.35 - 15.25 Koncert: CHONABIBE SOUNDSYSTEM
15.30 - 16.15 Druga runda turnieju głównego Breakdance (1battle - 8 min.)
16.15 - 17.15 Koncert: HIFI BANDA + live band
17.20 - 17.50 Półfinały turnieju głównego Breakdance - ( Jedna walka - 10 min.)
17.50 - 19.00 Koncert: GRUBSON
19.00 - 19.15 Bitwa o trzecie miejsce Breakdance - 12 min.
19.15 - 19.30 Showcase: Natalia ft. DJ Tuniziano
19.30 - 19.35 MINUTA HAŁASU
19.40 - 20.00 Finał Turnieju Breakdance - 15 min.
20.15 - 22.00 KONCERT: HOCUS POCUS
22.00 Zakończenie imprezy
After Party

Conviction (2002) reż. Kevin Rodney Sullivan

The Incredible True Story of Carl Upchurch...

Martha And The Vandellas

Martha Revees 18.07.1941 Eufaula, AB.

The Vandellas:
Annette Sterling Beard (1962-1963)
Lois Reeves (1968-1972)
Sandra Tilley (1969-1972)

Martha, jako dziecko przeniosła się z rodziną do Detroit. Podobnie jak wielu jej rówieśników jako nastolatka śpiewała gospel w kościele (jej dziadek pracował tam w roli ministra-pastora) i brała udział w miejskich występach poświęconych muzyce świeckiej. Jej kariera potoczyła się dość orginalnie. Pokazała próbkę swoich umiejętności w konkursie talentów, dzięki czemu zdobyła angaż w jednym z najlepszych klubów Detroit The 20 Grand, którego częstym "bywalcem", był menadżer do spraw A&R wytwórni Motown William "Mickey" Stevenson. Zostając jego sekretarką, Martha na co dzień obracała się w kręgu artysytcznym firmy. Po kilku miesiącach, dostała swoją szansę przy sesji nagraniowej (pod nieobecność znakomitej Mary Wells). Niespodziewanie zdała egzamin i wraz z własnym zespołem The Del-Phis, podpisała kontrakt. Tak pokrótce powstała grupa "Martha and The Vandellas".

Jej pierwsze single, "Come and Get These Memories", "Quicksand", "Heat Wave" okazały się strzałem w dziesiątkę. "Dancing In The Street", "Nowhere To Run" i "Jimmy Mack" kontynuowały sukces...
Jednak pod koniec lat 60., pod stałym ciśnieniem harmonogramu Motown, oraz faworyzowaniem Diany Ross czy The Supremes, Martha popadła w depresję i uzależnienie. Zespół rozpadł się, po kilku próbach powrotu na scenę. Po otrząśnięciu się, Reeves rozpoczęła karierę solo, przeżywając "drugą młodość" artystyczną w połowie lat 70. Do dziś jest aktywna i gdzie niegdzie można ją usłyszeć live...

Do ciekawostek można dodać... The Del-Phis śpiewały w tle razem z Marvin'em Gaye, w utworach: "Stubborn Kind Of Fellow", "Hitch Hike" i "Pride And Joy".
Nazwa zespołu wzięła się od: "Van Dyke Street" w Detroit oraz imienia bardzo popularnej Delly Reese. Ponadto chciałem dodać, że "Dancing In The Street" pierwotnie proponowany był do repertuaru Kim Weston, która go odrzuciła oraz to, że wielki hit "Jimmy Mack" był gotowy przeszło dwa lata przed swoją premierą, lecz podobno brzmiał zbyt jak The Supremes dlatego wstrzymano jego dystrybucję na ten okres...

(''7) Martha and The Vandellas - Dancing In The Street (1964)


Peace!