Lata 65 - Warsztaty ulicznej sztuki dla emerytów

Lata 65 to inicjatywa zapoczątkowana przez WOOL | Covilhã Urban Art,  mająca na celu zaszczepienie aktywności ludziom w podeszłym wieku. Formą jest sztuka, a konkretnie Street Art.

I tak babcie i dziadkowie uzbrojeni w puszki i szablony, przemierzają ulice Lizbony pozostawiając po sobie ślad na murach.

Lonny "Phase 2" Wood RIP

W grudniu 2019 po długiej walce ze stwardnieniem zanikowym bocznym zmarł prekursor hip hopu, artysta sprayu okazjonalnie rapper Phase II. Miał 64 lata.

Urodził się w roku 1955 (niektóre źródła podają rok 1958) na Bronksie, wychowywał się na Forest Project, sąsiadował Lord Finesse czy Fat Joe. Jednak zanim rap stał się przodującym elementem hip hopu, ludzie pokroju Phase 2 stawiali pierwsze kroki tworząc nowy styl, dzisiaj powszechny i rozpoznawany.

Jego początki jako writera datuje się na rok 1971, czyli okres w którym taggi na murach jak i na blachach metra były już synonimem nowego buntu społecznego w tym mieście. W roku 1972 zaprezentował styl zwany Bubble Letter, przełomowe i innowacyjne rozwiązanie budowania liter. Inspiracje tym stylem można zauważyć w pracach writerów już od wczesnych lat 70-tych. W roku 1974 roku dołączył do ekipy United Graffiti Artists, grupy profesjonalnych writerów współpracujących z galeriami sztuki. Według słów Vulcana, writera wywodzącego się z Harlemu, w latach 70-tych jedynym artystą sprayu, którego każda praca była charakterystyczna i nie powielała patentów poprzednich, był Phase 2.

W roku 1986 został dyrektorem artystycznym w pierwszym amerykańskim  tematycznym zinie o sztuce sprayu - Get Hip Times.

W roku 1982 wraz z Kool Lady Blue zaczął organizować legendarne imprezy hip hopowe w klubie The Roxy na Manhattanie. Imprezy w Roxy prezentowały pełen przekrój wczesnych twórców hip hopowych (Dj's, Mc's, Bboys i Writers) i w porównaniu z innymi kultowymi miejscówkami jak Disco Fever czy Harlem World, The Roxy wprowadzał hip hopowy nurt w szerszą świadomość nowojorczyków i zaowocował wieloma kolaboracjami z ludźmi z szeroko pojętego showbiznesu. To dzięki tym imprezom hardcorowy hip hop spotkał punk i  new wave. Phase poza projektowaniem plakatów, często na żywo na scenie malował. W tym okresie writerzy zaczęli łączyć siły z artystami pokroju Basquiat. Na bazie tych imprez między innymi doszło do współpracy innego legendarnego writera Futura 2000 z punkowym zespołem The Clash, czy co miało ogromny wpływ na rozwój hip hopu pierwszej międzynarodowej  hip hopowej trasy koncertowej - New York City Rap Tour w 1982 roku. W tymże też roku Phase 2 wydał swoją jedyną 12'' The Roxy.



Charlie Ahearn reżyser kultowego Wild Style przyznał, że postać grana przez Fab 5 Freedy'ego (Phade) była inspirowana osobą Phase 2, który pracował również jako konsultant w późniejszym filmie - Beat Street. Phase uchodzi także za prekursora plakatów do hip hopowych imprez, które zaczął prawdopodobnie tworzyć już w roku 1977. Do prekursorów tej sztuki należy także Buddy Esquire. Phase 2 stał się etatowym projektantem plakatów dla Black Door Production, czyli Dj Flasha i jego ekipy. Opracował własny oryginaly styl Funky Nous Deco, którego wpływy można zauważyć w reklamach Nike, Adidas czy VH1 Hip Hop Honors.  Jest twórcą loga wytwórni Mike&Dave Records oraz loga Crash Crew. Zaprojektował plakat wspomnianej pierwszej międzynarodowej hip hopowej trasy. Stworzył logo wytwórni Tuff City Records. Na przestrzeni lat zaprojektował okładki takich wydawnictw jak:

Grandmaster Caz ‎– You Need Stitches: The Tuff City Sessions 1982-1988

Boogie Boys ‎– Romeo Knight

Company Flow ‎– End To End Burners / Krazy Kings Too

DJ Spinna ‎– Heavy Beats Volume 1

El-P ‎– Fantastic Damage (2001)

W roku 1981 Michael Holman (reżyser kultowego Graffiti Rock) otwiera pierwszy hip hopowy klub na Manhattanie - Negril. Gościli tam prekursorzy: Afrika Bambaata, DJ Red Alert, DJ Jazzy Jay, The Cold Crush Brothers, DJ Kool Herc, Fab 5 Freddy, Futura 2000, Rammellzee, Rock Steady Crew i wielu innych. Był to przełomowy czas, gdy hip hop zaczął wykraczać poza brudne ulice getta i stykał się z elegancją śródmieścia. Nawiązywały się relacje i kontakty, które w późniejszym czasie zaowocowały wieloma znaczącymi kolaboracjami. Twórcą plakatów do tych imprez był bliski przyjaciel Michaela - Phase 2. Holman, który przez około rok był menadżerem Rock Steady Crew, poprosił Crazy Legsa o wytypowanie innej bboyowej ekipy, z którą stoczyliby walkę w klubie. Legs wskazał na Floor Master. Holman był pod wielkim wrażeniem nowo poznanych tancerzy, docenił ich wyczyny akrobatyczne. Pod kierownictwem Phase 2, zaczął tworzyć wizję stworzenia nowej ekipy bboyowej specjalizującej się w szybkości i akrobatyce. New York City Breakers, legendarna już w latach 80-tych ekipa, która występowała przed Frankiem Sinatrą, Ronaldem Reaganem czy księciem Andrzejem, swoją nazwę zawdzięcza nie nikomu innemu jak tylko opisywanemu writerowi. Phase zajęty swoimi sprawami nie angażował się w późniejsze działania grupy, osunął się w cień. Wystąpił jednak na kompilacji Break-Master Featuring New York City Breakers w utworze To The New York City Breakers Fans. Nie został jednak wymieniony jako wykonawca.

Phase 2 jest wyjątkowych przykładem hip hopowego artysty, który miał do czynienia z każdym elementem hip hopu. We wczesnych latach 70-tych należał do grupy bboyowej, która jak sam przyznawał, jest odpowiedzialna za wynalezienie Up-Rockingu. Jest jednak wątpliwa wiarygodność tych słów. Styl ten z wielkim prawdopodobieństwem wywodzi się ze środowisk gangsterskich z Brooklynu.

W roku 2005 został producentem świetnego dokumentu z plejadą oldschoolowych gwiazd hip hopu We Was All Kings.  

Przed śmiercią zajmował się produkcją deskorolek, pracował nad autobiograficzną książką.

Cans Icons - Christian Street Art

30-stoletni Aleksander Tsypkov, to rosyjski artysta, który wielowiekowe tradycje pisania ikon, z drewnianych form przeniósł na uliczne mury. Początkowo z grupą przyjaciół tworzył te specyficzne prace w opuszczonych budynkach sakralnych, których na terenie Rosji są tysiące. W następstwie tych działań, postanowił wykorzystać miejską przestrzeń w celu przybliżania innym ludziom swoich ortodoksyjno-chrześcijańskich korzeni.