sobota, 30 grudnia 2017

Unsolved reż. Kyle Long

















Ten miniserial przedstawia kulisy śledztwa w sprawie morderstwa 2Paca i Biggie'go. Inspirowany jest wspomnieniami Grega Kadinga, byłego dowódcy komórki LAPD, zajmującej się tymi dwoma tajemniczymi zdarzeniami.

Premiera serialu ma nastąpić 27 lutego 2018 roku.

czwartek, 7 grudnia 2017

Through My Windows.. The history behind Holy Hip Hop - Soup the Chemist (2014)


"Through My Windows, is full of practical, comprehensive information, special memories and happy mistakes. This book details the gospel rap movement from 1985 to 2003, while also addressing ones mental process of perception and reasoning. For anyone seeking to understand how the movement started or how groups such as S.F.C., The Gospel Gangstas, I.D.O.L. King, Freedom of Soul and Dynamic Twins came to be, this book is a must read."

poniedziałek, 27 listopada 2017

Northern Soul (2014) reż. Elaine Constantine


Minęły trzy lata od premiery tego filmu, nim namówiony przez kumpla - pasjonata muzyki soul, zasiadłem przed ekranem laptopa. Żaden ze mnie krytyk filmowy (ani muzyczny), ale uwielbiam kino realistyczne, przybliżające minione dekady.

Pomimo pewnych braków obraz Elaine'a w interesujący sposób przedstawia początki fascynacji "czarą muzyką" w południowo-wschodniej Anglii w pierwszej połowie lat 70-tych ub.w.



Matt po usłyszeniu nagrań z wytwórni Motown, nie powróci już myślami do "normalności". Porzuci szkołę i zostanie disc-jockey'em. Historia przeplatana oczywiście wątkami miłosnymi. Ciekawy obraz nie tylko dla rodaków na obczyźnie.

środa, 22 listopada 2017

Zapowiedź prosto z WWA oraz line-up na imprezie 11 LAT ZA DEKAMI


LINE-UP


DJ LAZY ONE (Alkopoligamia)

Lady No.1 wśród naszych sobotnich gości. Członkini Alkopoligamii. Dzięki determinacji poszerza swój warsztat skilli, a oddycha kulturą Hip-Hopową już od wielu lat. Ostatnio jej cuty pojawiły się na płytach Pjusa i Kuby Knapa.


DJ BEREDSON (Aloha Entertainment)

Adept warsztatów Scratch Dealers u DJ Anusza, prowadzonych u Youyki w pamiętnym Step Dealers. Młody, ambitny zwycięzca konkursu Spinlab X Prosto, którego set możecie sprawdzić na ich profilu. Aktualnie związany z Aloha Entertainment koncertując z Proceente. W sobotę na pewno możemy liczyć z jego strony na woski z klasycznym samplowanym bitem.



DJ GRAM (Dill Gang)

DJ Gram jest nietuzinkową postacią. Swoje pierwsze kroki w hip-hopowej kulturze stawiał jako nawijacz wersów, potem producent bitów, aż odkrył zajawkę w graniu imprez z czarnych płyt, które wcześniej kolekcjonował. Poznałem go podczas jednej ze Skrecz Sesji i od początku zaskoczył swoim stylem skreczowania. Ostre, precyzyjne, przemyślane cięcia crossfaderem i rozbudowane patterny na looperach o bardzo zróżnicowanym metrum. Jego podrapane cuty znajdziecie na płytach Bilona, Ryfy Ri, Hudego HZD czy Żarego JLB, jak również spotkacie go na scenie podczas koncertów. Posłuchajcie 3x NIE Blendtape nagrany ze Szwedem SWD - https://soundcloud.com/szwedswd/sets/dj-gram-x-szwed-swd-x-joint.



DJ INVENT (Wasabi022/Alkopoligamia)

Po raz pierwszy zobaczyłem go podczas Turntable Contest w Toruniu i udowodnił tam, że ksywka zobowiązuje. Przekracza granice możliwości gramofonów, jak i posiada okazały repertuar, który wprawia parkiet w zachwyt. Sprawdźcie jego singiel ze zwrotką od samego KRS-1. Może poleci w najbliższą sobotę?



DJ EKLEKTIK SELEKTAH (KokaFellaz)

DJ Placka Slice, khy.. Eklektik Selektah podczas smakowitego grania u Pizza Boys. Zapalony poszukiwacz groove'u we wszelkiej maści gatunków. Bartek rozprzestrzenia swój pozytywny sposób bycia podczas audycji Beat Kultura razem z Adelix Ostaszkiewicz na falach Radio Kampus w każdy wtorek o 23:00.



DJ HOMER (KokaFellaz)

Mistrz ciętego dźwięku nie tylko na hiphopowych uderzeniach membrany. Jedne z ważniejszych cutów jakie posadził na ścieżkach Homer wprowadzają do posse cuta, który przeszedł już do historii - "A Pamiętasz Jak?" z aż 17-oma raperami.



DJ KEBS (Spinlab DJ School)

O tejże postaci można napisać wiele, ale nie wystarczy mi tutaj miejsca na wymienienie wszystkiego co on dokonał. Specjalista od składania skreczowanych wersów aka word cutów, producent, zasłużony DJ koncertowy i klubowy. Związany z zespołem HiFi BANDA, jednym ze szczytowych momentów w jego karierze była kompilacja "Prosto Mixtape DJ Kebs" na 4. pozycji listy OLiS w kategorii najlepiej sprzedających się albumów w Polsce. Współpracował również z zagranicznymi raperami jak D.I.T.C., Reks czy mocno szanowany przeze mnie Gift of Gab. Współzałożyciel z FALCON1 nowoczesnej szkoły dla turntablistów (i nie tylko) w tym kraju Spinlab Dj School działającej od 2013 roku. Eklektyzm jego setów poznacie już w najbliższą sobotę.



DJ ANUSZ (Rap History Warsaw)

Dziennikarz, aktywista, organizator, jeden z fundamentów Rap History Warsaw, nauczyciel sztuki skreczingu w Spinlabie i najbardziej żarliwy wielbiciel twórczości Andrzeja Zauchy - przed Wami człowiek orkiestra DJ Anusz. W każdy czwartek o 22:00 płynie na falach 97.1FM prowadząc wspólnie z Proceente audycję Hip-Hop Kampus. Swoje oddanie dla osiedlowej sceny ukazał w m.in. posse cut „Tu Na Ursynowie 2” czy skreczach dla Jano (OMP). Zgłębiając jego dyskografię możemy posłuchać aż czterech mixtejpów dla RHW, „Mixtape Ostatniej Szansy” oraz poświęcone pamięci Andrzeja Zauchy ”Zaufaj sobie. DJ mix na 25 lat nieobecności" i "Magia to ja. DJ mix na 68 urodziny”, oba nagrane razem z Błażejem Górniakiem.

poniedziałek, 20 listopada 2017

Konkurs na 11-lecie za dekami



Elo, macie archiwalne zdjęcie swojej hiphopowej stylówy "na rapie" albo myślicie już nad retro dresscode'em na naszą imprezę? Wklejcie je nam na wallu wydarzenia Anusz, Finger i Goście - 11 lat za dekami / lista FB free 23:00 z tagami #djanusz #djfinger #11latzadekami w opisie, a my spośród wszystkich osób, biorących udział w zabawie, rozlosujemy podczas imprezy trzy następujące zestawy fantów:

- mixtape Andrzej Zaucha "Magia to ja", nagrany przez DJ Anusz i Błażeja Górniaka
- płyta-niespodzianka od Aloha Entertainment* / AlohaSklep.pl
- zajawkowa odzież od marki KIDS&ADULTS

Warunkiem odbioru nagród jest oczywiście fizyczna obecność na losowaniu 25.11 w LOCAL na Mokotowie :) Serdecznie zapraszamy do udziału, 5!

11 lat za dekami - jubileusz DJ Anusza i DJ Fingera



Ani się obejrzeliśmy, a za stalowymi kołami w klubach szalejemy już od 11 lat. Wiele się w tym czasie wydarzyło i wiele się nauczyliśmy, ale jedno pozostaje niezmienne - niegasnąca zajawa by kultywować prawdziwy DJing i serwować Wam najlepszy groove na planecie Ziemia!

DJ Anusz i DJ Finger zapraszają na wspólne świętowanie tego pięknego jubileuszu z oczkiem. Cała sytuacja rozegra się w gościnnych progach Localu na Mokotowie, a wyjątkową atmosferę i wyszukany repertuar pomogą nam stworzyć licznie zaproszeni DJ-e i Mistrzowie Ceremonii! 

Na ten moment swoją obecność potwierdzili:

Gramofony :
DJ Beredson (Aloha Entertainment)
DJ Gram (Diil Gang)
Dj Lazy One (Alkopoligamia)
Eklektik Selektah (KokaFellaz)
Homer (KokaFellaz)
TBA

Mikrofony :
Proceente (Aloha Entertainment)
Skajs (MC, host i dobry duch imprezy)
TBA

Dołączajcie śmiało do wydarzenia i dajcie znać swoim ziomalom - stay tuned!


Anusz & Finger ft. Goście (TBA) - 11 lat za deckami
25.11 | Local Na Mokotowie 
ul. Sandomierska 13 wejście od ul. Rejtana
Start 20:00
Wjazd do 23:00 LISTA FB za FREE / 23:00 - 10zł


Wspierają nas Dziurawe Sample, Galeria Sztuki Rowerowej, Kids&Adults, Radio Kampus, Rap History Warsaw!

niedziela, 5 listopada 2017

Flying Revolution: The Story of a Lifetime Battle reż. Steve Won (2018)


 

Legendarna już ekipa breakowa z Niemiec - Flying Steps, których większość z nas poznała z klipu Music Instructora - Supersonic na zagranicznym kanale muzycznym, podsumowuje wieloletnią obecność na scenie w dokumencie Flying Revolution - The Story Of A Lifetime Battle. Ich historia sięga 1993 roku kiedy Vartan i Kadir założyli ekipę w Berlinie, a teraz w ich akademii tańca uczy ponad 30 instruktorów jak Benny, Lil Ceng czy Rubber Legz. Aktualnie pokazują swoje umiejętności w show Red Bull'a - Flying Illusion i zawitali niedawno na warszawskim Torwarze. Trailer pojawił się w necie w marcu tego roku, zobaczymy czy po ich wojażach dostaniemy info o premierze.

czwartek, 19 października 2017

Wall Writers (2016) Reż. Roger Gastman


Jest to niewątpliwie jeden z ważniejszych dokumentów o początkach writingu, choć nie za bardzo lubię używać tego słowa. Reżyser skupia się w nim na właściwych początkach ulicznej aktywności writerów, o których - w kilku przypadkach - usłyszałem pierwszy raz właśnie w "Wall Writers".

To obraz w szczególny sposób przedstawiający fenomen "ulicznych pisarzy". Do głębszej analizy dojdzie być może na łamach naszego blogu, ale sam fakt, że autor zawarł w nim informację o Flowersie, budzi moje wielkie zainteresowanie.

Przypomnę, że Cameron Flowers znany po latach jako Grandmaster Flowers, już około roku 1967 przemierzał ulicę NYC z markerem w dłoni. Według Proffesora X (X Clan) Flowers był pierwszym taggerem, którego pseudonim widniał we wszystkich częściach Wielkiego Jabłka (all the city).





czwartek, 5 października 2017

Street Justice: The Bronx (2017)


Inspirowana życiem detektywa Ralpha Friedmana opowieść o najbardziej brutalnych latach w historii NYC. Ralph od lat 70-tych ub.w. odbywał służbę w 41-wszym dystrykcie, niesławnym Apache. Dokonał około 2,000 aresztowań. Był świadkiem wydarzeń, które ukształtowały hip hop.

Sądząc po trailerze, będzie to obraz bardziej brutalny i realistyczny niż cukierkowy The Get Down.

Początki sztuki fonograficznej w Polsce.


Wraz z rozprzestrzenianiem się maszyn mówiącym naturalnie wzrastało na nie zapotrzebowanie. Brak jakiekolwiek zaplecza przemysłu fonograficznego próbowano zastąpić wytwórstwem chałupniczym w kilku anonimowych, niewielkich warsztatach – wytwórniach w Warszawie. Pierwszych takim zakładem nagrywającym wałki fonografów była Fonotypia Krajowa, założona przez F. Rafalskiego. Rafalski opanował nietrudny wówczas proces utrwalania dźwięku. Udoskonalił niektóre elementy przyrządu zapisującego i techniki nagrań na tyle by rozpocząć zawodowo działalność przemysłową. Nagrywał utwory instrumentalne na orkiestrę z repertuaru polskiego oraz wokalne z tekstem polskim i rosyjskim o wysokich ambicjach. Rafalski eksperymentował nad ulepszeniem sprzętu służącego do wytwarzania wałków, znacząco podniósł także jakość i głośność produkowanych nagrań. We wrześniu 1900 roku w sprzedaży pojawiły się opatentowane przez niego membrany. Był także pomysłodawcą pierwszego polskiego fonografu - Wirtuoz, który wg samego autora, wyróżniał się „niebywałą czystością, naturalnością i siłą (…) dorównywał tak zwanym koncertowym aparatom, gatunkiem jednak reprodukcji przewyższał je”. 23

Rafalski był producentem nagrań, całe zaś przedsięwzięcie finansował zakład optyczno – mechaniczny Stanisława Straussa z Warszawy. Wytwórnia zajmowała się jako pierwsza w kraju naprawą maszyn mówiących. Niestety brak jakichkolwiek informacji o repertuarze Fonotypii Krajowej. W ostatniej dekadzie XIX na terenie Warszawy powstała prawdopodobnie pierwsza wytwórnia fonografów Akustikon.

Na początku XX wieku wyrobem gramofonów zajmowały się zakłady pokrewnych specjalności mechanicznych i pracownie instrumentów muzycznych oraz inne zakłady, powstające już tylko w celu wyrobu tego aparatu. Jeden z pierwszych polskich producentów urządzeń kinotechnicznych T. Jaros zajmował się od roku 1910 także produkcją gramofonów. Na Krakowskim Przedmieściu znajdowała się Fabryka Metalowa Stanisława Żbikowskiego. Zatrudniała 10 pracowników, którzy obsługiwali odlewnie i zakład mechaniczny „gdzie wyrabiano figurki metalowe i wykonywano wszelkie roboty z zakresu mechaniki precyzyjnej, a więc części mechanizmów, całe przyrządy, a także reperacje aparatów fotograficznych, gramofonów i innych urządzeń. (…) Nie ustalono czy jego zakład ograniczał się tylko do napraw”.24

Niejaki Michał Jakubowicz około roku 1910 otworzył fabrykę gramofonów w Warszawie, która przetrwała lata wojenne. Takich podobnych zakładów na terenie Warszawy było prawdopodobnie bardzo dużo. W 1912 roku były szef filii T-wa Gramofon w Warszawie uruchomił T-wo Fabryki Gramofonów.

Z roku 1909 pochodzi pierwsza wiadomość o Krajowej Fabryce płyt gramofonowych, Ariophon, która tłoczyła dwustronne płyty, zaś wybór nagrań zapewniały bezpłatne, drukowane spisy. Niewielki zakład zatrudniał siedem osób, prawdopodobnie istniał jeszcze w roku 1913. Na peryferiach Warszawy znajdowała się także fabryka płyt gramofonowych Maksa Thomasa ‘Fabryka płyt gramofonowych i masy do takowych’. Zakład ten był wyposażony w cztery wanny do galwanizacji płyt oraz wszystkie narzędzia do ich produkcji: duży silnik parowy o mocy 100 koni mechanicznych i 48 pras hydraulicznych. Poziomem wyposażenia dorównywała największej polskiej wytwórni – Syrenie Record, zatrudniała natomiast więcej - niż tam – pracowników, bo 120.25

Wytwórnia płyt M. Thomasa była dziwnym zakładem. Nie ustalono jakichkolwiek jej związków z określoną marką płyt. Sam właściciel przedsiębiorstwa także tego nie ujawnił. Natomiast w roku 1915 podczas obowiązkowej lustracji zakładów przemysłowych znaleziono tam ponad 11.000 miedzianych płyt, matryc o wadze około 1.000 pudów.26 Produkowane płyty były pozbawione markowego znaku firmy, co wyjaśnić można przypuszczeniami o to, że firma produkowała płyty na zamówienie miejscowego kupiectwa.

Warszawa jako centrum kulturowe Królestwa Polskiego szczyciło się posiadaniem największej ilości fabryk produkujących płyty. Do listy tych wczesnych należy dodać Sfinks Grand Record, która prawdopodobnie korzystała z pomocy przedsiębiorstwa Maxa Thomasa. Została założona przez braci Józef i Maurycy Rosenwasser w sierpniu 1913 roku.27

Nasza duma powojennej piosenki – Mieczysław Fogg swoją pierwszą płytę nagrał w fabryce Polska Płyta. Zważywszy na rok urodzenia Fogga (1901) przypuszczam, że dokonał tego w okresie międzywojennym. Siedziba fabryki znajdowała się tam, gdzie po latach umiejscowiono redakcję gazety – Życie Warszawy. Z relacji piosenkarza, wyłania się dość prymitywny i mało profesjonalny obraz tej wytwórni: Z jednej ze ścian wystawała dziurkowana trąba; do jej końca – w sąsiednim pomieszczeniu – była przymocowana membrana nagrywająca utwór.”28 Odległość między ustami wykonawcy a tubą była uzależniona od wysokości tonacji, im niższa tym artysta musiał zbliżać się do tuby. Ta unikalna, stanowiąca ‘zapis studiów śpiewaczych’29 Mieczysława Fogga płyta, została zniszczona w czasie Powstania Warszawskiego.

Fogg, który już za młodu podróżował po świecie, koncertując, na krótko przed wybuchem II Wojny Światowej zakupił w USA maszyny służące do nagrywania płyt – zamierzał bowiem założyć własną wytwórnię płyt. Działania Niemców jednak przeszkodziły mu w tym ambitnym planie. Marzenie swoje spełnił w roku 1946 powołując do życia Fogg Records. Jednym z jego bliższych współpracowników był Józef Zawadzki, były kierownik techniczny w Syrena Electro.

Do najpoważniejszych przedsięwzięć w rodzimej fonografii z czasów jeszcze zaborowych, należy uznać utworzoną w roku 1904 w Warszawie firmę „Ideal”. Ta skromna fabryka od samych początków działała na skalę przemysłową. Po roku działalności w europejskiej prasie ukazały się reklamy Ideal wydane przez niemiecką firmę Beka. Badaczom nie udało się jednak ustalić powiązań z warszawską firmą. Już w roku 1905 na łamach Kuriera Porannego pojawiła się taka oto reklama: „Patentowane Płyty Gramofonowe na obie strony nagrane, pierwszej w Kraju fabryki Towarzystwa „Ideal”. Repertuar obszerny. Spisy płyt wysyła się na żądanie gratis”.30 Repertuar wytwórni obejmował nagrania polskie, które jednak tonęły wśród masy rosyjskojęzycznych nagrań. Wysiłki oraz zdobyte doświadczenie zaowocowały powstaniem Syreny Record, ale to już oddzielny rozdział w historii rodzimej fonografii.


  1. Cyt za: Kazimierz Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej w Królestwie Polskim w latach 1878 – 1918 na tle jej światowego rozwoju’, Łódź, 1974, str. 292
  1. Cyt za: Kazimierz Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej w Królestwie Polskim w latach 1878 – 1918 na tle jej światowego rozwoju’, Łódź, 1974, str. 395
  1. Kazimierz Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej w Królestwie Polskim w latach 1878 – 1918 na tle jej światowego rozwoju’, Łódź, 1974, str. 418-419
  1. Pud – rosyjska jednostka wagowa, odpowiednik 16,38 kg.
  1. Kazimierz Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej w Królestwie Polskim w latach 1878 – 1918 na tle jej światowego rozwoju’, Łódź, 1974, str. 419
  1. M. Fogg, ‘Od palanta do belcanta’, Iskry, Warszawa, 1976, s.46
  1. M. Dariusz, ‘Powróćmy jak za dawnych lat... czyli historia polskiej muzyki rozrywkowej (lata 1900-1939)’, Iskry, Warszawa, s. 562.
  1. Kurier Poranny, 1905, nr 2, s,. 1

sobota, 30 września 2017

Pierwsze ślady fonografii na ziemiach Królestwa Polskiego


Przez bardzo długi czas Europa pozostawała poza zasięgiem zainteresowań powstającego w USA przemysłu fonograficznego. W tym czasie rynek europejski zależny był wyłącznie od dostaw pochodzących z fabryk amerykańskich, obsługiwanych przez Edison-Bell Co. w Londynie.


Gdy dowiedziałem się o pracy doktorskiej pana Kazimierza Wodzyńskiego, traktującej o fonografii na ziemiach polskich w XIX wieku, byłem mocno zaskoczony faktem istnienia tej gałęzi przemysłu w ‘moich kraju‘ w tak odległych czasach. Po tym jak przeczytałem w/w pracę okazało się, że wzmianki te dotyczyły jedynie nagrań na wałkach woskowych. Jednakże postaram się poniżej opisać wiele znaczących i unikalnych faktów.


Mimo, że Królestwo Polskie znajdowało się pod zaborami to dzięki zagranicznym czasopismom, stałym korespondentom i zagranicznym kontaktom docierały na jego ziemie informację o fonografie. Koniec XIX wieku był okresem prób nad udoskonaleniem technologii konstrukcji nowych typów mikrofonów oraz wynalezienia fonografu – maszyny, która miała zmienić postrzeganie sztuki. Dr Julian Ochorowicz nie bez kozery zresztą pisał: „Żyjemy w epoce fonicznej”.12


W 1871 roku dzięki staraniom Władysława Wiślickiego zostało powołane Warszawskie Towarzystwo Muzyczne, mające na celu sprawowaniem pieczy nad wszelkimi muzycznymi wydarzeniami w kraju. Organizacja ta jest odpowiedzialna także za szereg działań służących upamiętnianiu polskich wykonawców w tym wybudowanie pomnika Chopina w Żelazowej Woli.13


Pierwsze płyty gramofonowe oraz maszyny odtwarzające były dostępne w pierwszym w Kraju i Głównym Składzie Gramofonów przy Magazynie Optycznym Gustawa Gerlicha w Warszawie.

Najnowsze nowinki techniczne były obecne podczas występów różnych wędrownych grup objeżdżających miasta Europy. W tamtych czasach takie przedsięwzięcia odgrywały niebanalną rolę w życiu społecznym wielu miast i wiosek. Można nawet rzecz, że były jedną z niewielu okazji do rozrywki dla zubożałych klas społecznych. Grupy te „zatrzymywały się na placach i w miejscach zabaw ludowych, dając widowiska pod gołym niebem, pod namiotami, czasem pod dachem wynajętego doraźnie lokalu. Z mroku pokrytych kurzem bud wędrownych wynurzały się egzotyczne postacie Dahomejów, autentycznych lub ucharakteryzowanych Indian, ludzi – monstr, brodatych kobiet, chłopców o lwiej twarzy, karłów i olbrzymów, magików, linoskoczków, szybkobiegaczy, ludzi połykających ogień. (…) Wędrujące przedsiębiorstwa rozrywkowe pełniły potrosze w tych czasach funkcję najbardziej dostępnych ośrodków popularyzacji nauki, czy też pseudo-nauki. Krajowi i cudzoziemscy przedsiębiorcy rozrywki chętnie włączali fonografy do bogatych zbiorów.”14 Takie właśnie przedstawienia cieszyły się szerokim zainteresowaniem publiczności. Poniższa reklama pochodzi z jednej z prezentacji fonografu, która miała miejsce w Warszawie:


„Od niedzieli 6 lutego 1881 r.W UniwersumNa Nowym Świecie nr 3Druga zmiana wszystkich widoków panoramy /…/Tudzież nowo nabyty, ulepszony, olbrzymiFONOGRAF EDISONAOraz żyjąca dziewczyna bez kadłuba.Wejście 30 kop., dzieci płacą połowę.15

Niezaprzeczalnie do rozprzestrzenienia się sławy fonografu przyczyniły się objazdowe widowiska. Do najpopularniejszych magików, iluzjonistów i prestidigitatorów warszawskich należał niejaki pan Wł. Rybka. Ten podążający za postępem, pomysłowy i bardzo pracowity jegomość bardzo szybko zainteresował się fonografem, który stał się jego główna atrakcją. Wkrótce założył swój własny teatrzyk, działający na ulicy Miodowej 18 w Warszawie. Dnia 15.02.1900 odbył się ostatni publiczny pokaz fonografu na ziemiach Królestwa Polskiego.  Zaproszono na nie przedstawicieli środowiska artystycznego oraz dziennikarzy, odbyło się w redakcji Kuriera Porannego. Soliści Teatru Wielkiego (Adam Didur, Wiktor Gąbczawski, Janina Kordlewiczówna, Teodor Roland) występowali kolejno przed tubą mikrografu utrwalając tym samym ten historyczny moment. Każdy nagrany wówczas utwór był od razu odtwarzany. Wydarzenie zostało skomentowane przez dziennikarzy następująco: 



„Dźwięki bez śladu nieuniknionego dotychczas syczenia i szumu. (…) Fonograf najlepiej jednak odtwarzał deklamację, natomiast produkcję wokalne wypadły gorzej. (…) Prawie równocześnie demonstrowano w Warszawie znacznie mniej znany gramofon Berlinera mimo, że oba rodzaje aparatów znajdowały się już w sprzedaży.”16

Anonimowy pamiętnikarz tak oto opisał wrażenia z pierwszego swojego kontaktu z gramofonem: 



„Pierwszy prawdziwy gramofon widziałem z bratem około roku 1900. Mieścił się na Krakowskim Przedmieściu, róg Miodowej na pierwszym piętrze. Całe tygodnie reklamowano ten naprawdę epokowy i fantastyczny wynalazek. Za 20 kopiejek można było zobaczyć i usłyszeć cudowny głos jaki oddaje ten aparat. Długo namyślaliśmy się, ciekawość jednak przemogła (…) Idziemy do kasy, a tu na schodach ogon jak dziś do kina, kilkudziesięcioosobowy. Zanim dopchnęliśmy się do kasy minęło dobre pół godziny. Zmęczeni i spoceni, ale szczęśliwi, wchodzimy wreszcie do dość dużej sali, w której stały ławki a mniejszą jej część odgradzała drewniana balustrada. Tam na dużym stole ustawiono skrzynkę. Z niej wychodziła tuba, tak wielka jak ta, od której rozpadły się mury starożytnego Jerycha. Gdy sala zapełniła się, i to szczelnie, wyszedł jakiś ubrany na czarno jegomość z uroczą miną, zaczął przemowę, że to jest szczęśćcie dla Warszawy móc oglądać i słyszeć tak fenomenalny aparat. (…) Przemowa trwała dobrych kilka minut, (…gdy wreszcie) przemawiający powiedział: „Proszę państwa o absolutną ciszę. Uwaga, zaczynamy!” Zakręcił korbą.Przez dłuższy czas wydobywały się z tuby syki i warczenia (...) w końcu słyszeć się dało jak ktoś śpiewa arię z Trubadura ‘O Eleonoro’ przy czym tak strasznie wył, że nawet kilku Carusów nie dałoby mu rady. (…) Szumy, warczenia i syki trwały co najmniej dziesięć minut, sam śpiew ze 3 minuty (…) ‘Seans skończony, proszę państwa’ – powiedział obsługujący. Wyjście było gdzie indziej. Wszyscy wyszli, my też. A innym wyjściem kazano wychodzić, aby nowe ofiary, stojące pod kasą i drzwiami, nie dowiedziały się (niczego) od wychodzących…”17

Szerokie zainteresowanie mówiącymi maszynami następuję od roku 1890 – od pokazów Schnabla podczas wystawy rzemieślniczej Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie. Od tej pory przywiązywano szczególną wagę do wszelkich krajowych i zagranicznych wystaw przemysłowych, rolniczych, ogrodniczych etc., gdyż stanowiły one szansę na przekształcenie gospodarki krajowej z rolniczej na przemysłowo – rolniczą.Zdecydowanie początki prezentowanych maszyn mówiących opierały się na zysku płynącym z naiwności ludzi chcących doświadczyć tego cudu techniki. Nie wszyscy jednak posiadali w sobie dość sprytu i zdolności marketingowych by móc prowadzić działalność gospodarczą, opartą na sprzedaży usług fonograficznych. Sami wychodzili więc z maszynami na ulicę, w poszukiwaniu potencjalnych zainteresowanych. I tutaj do spopularyzowania fonografu przyczynił się warszawski folklor tak głęboko zakorzeniony w obyczajach katarynkowych. Jeden z pamiętnikarzy tak zapamiętał te malownicze wydarzenia:



„Chodzili po podwórkach z niedużą, ciemnoczerwoną skrzynką. Stawiali ją na ziemi i wołali: ‘Najnowszy, czarodziejski wynalazek. Za jedne pięć kopiejek można posłuchać cudu techniki’. Kiedy znalazło się kilku chętnych, którzy chcieli zaryzykować tak dużą sumę, kazali im stanąć wokół tego aparatu, po czym każdemu wetknęli w ucho gumową rurkę zakończoną jakimś aparacikiem. Gdy już wszyscy zatkali sobie ucho rurką – ‘mistrz ceremonii’ wołał: ‘Uwaga proszę słuchać!’ Coś tam pokręcił w aparacie. Kto miał dobry słuch i jeszcze go wytężył, słyszał coś w rodzaju muzyki, ale bardzo cichutkiej, często przerywanej. Trwało to kilka minut.”18 

Opisana historia miała miejsce prawdopodobnie pod koniec XIX wieku.O dziwo pokazy fonografów nie były jedynie domeną wędrownych grup czy inicjatywą prywatnych inwestorów. W roku 1903 miała miejsce rzecz wręcz niebywała. Dzięki staraniom lekarza i kapelana więzienia w Płocku, ich podopieczni mieli niemałą przyjemność uczestniczyć w „szeregu pogadanek, których tematem były np. nowele Orzeszkowej19


Po czym przyszła pora na muzyczną ucztę – koncert gramofonowy (w repertuarze muzyka taneczna). Nic więc dziwnego więc, że więźniowie bawili się dobrze.Z uwagi na historyczną ciekawostkę postanowiłem krótko opisać proces cenzury płyt gramofonowych, jaki miał miejsce na terenie Cesarstwa Rosyjskiego. Od roku 1907 nastąpiła wzmożona reakcja Moskwy nad wszelkimi formami twórczej aktywności. Organizacje społeczne pozbawione zostały praw legalnego istnienia. W jednym z rosyjskich biuletynów bibliograficznych pojawiła się rubryka ‘konfiskata i reszty.’Policyjnej kontroli nie uniknęły także płyty gramofonowe. Największe podejrzenie wzbudziły nagrania słowne. W roku 1911 minister spraw wewnętrznych Zołotariew zwrócił się do parlamentu z propozycją wprowadzenia cenzury na płyty gramofonowe. W jednym z czasopism pojawiła się nawet, jako protest, satyryczna oda pt. „Na zwycięstwo nad gramofonem".:  



„Czy znasz ty wielki straszny bicz?
Czyś słyszał dźwięk dławiący tlen?
Dusza podobno gdzieś człowieka,
on niebaczno nuci pieśń! 
Nieślubny prawnuk arystonu 
I kuzyn kinematografu,
Pod mroczną nazwą gramofonu Niewola buntu Rosję skuła. 
Dźwięczą w nim nawet srebrne trele
Jak zardzewiałej stali zgrzyt
Zagrzmi on czasem Marsyliankę
Czasem zaś ‘hurra’ krzyknie głos …
Patriotyczny duch narodu
Z odrazą słyszy buntu zew 
Trzeba więc poddać go cenzurze. 
Tak chce mosje Złotariew.
Artykuł sto dwadzieścia dziewięć
Zuchwałe paszcze zamknie w krąg
Poznasz przeklęty gramofonie
Co znaczy władza mocnych rąk!
Mając w kaganiec strojną gębę
Zwycięstwo prawa wszędy głoś
Skomląc: „Wybaczcie, już nie będę Nie będę więcej, wasza mość”.20 

Odpowiedź rosyjskiego ministra była prosta: „Przy pomocy jednej płyty można rozpowszechniać przemówienia treści polityczne wśród szerokich mas ludności”.21


Senat jednak nie potraktował o dziwo jego przesłanek poważnie. Jednak Z. czynił dalsze starania w kierunku ocenzurowania nośników, czego wynikiem było przyrównanie nagrań do wydawnictw prasowych. Od tej pory żaden tekst literacki współautora nie mógł się ukazać w nagraniu dźwiękowym bez zezwolenia urzędu cenzorskiego. W kraju (Rosja), w którym olbrzymia większość nie umiała pisać, zakaz takich publikacji równał się z brakiem dostępu do kulturowych i informacyjnych dóbr. Na terenie Królestwa Polskiego zasięg cenzury obejmował kontrolę nad słowem drukowanym i wygłaszanym publicznie oraz nad publikacjami sprowadzanymi z zagranicy. Warto także w kilku słowach opisać wątek początków prawa autorskiego. Prawo o własności literackiej i artystycznej uchwalone podczas rewolucji październikowej ustawą z dnia 19 lipca 1893 roku regulowało prawa do własności wszelkich autorów -malarzy, pisarzy etc.Pierwsze akty prawne dotyczące własności autorskiej w imperium Rosyjskim pochodzą z lat 60-tych XIX wieku. Była to konwencja literacko - artystyczna zawarta między Rosją i Francją (1861) oraz Rosją i Belgią – 1862.W roku 1867 ukazało się orzeczenie senatu, że prawo do ‘płodów umysłowych stanowi szczególnego rodzaju stosunek prawny. Od tej pory termin prawo autorskie pojawia się coraz częściej. W roku 1869 prawa te zostały rozciągnięte na Królestwo Polskie. Artykuł 420 Kodeksu Cywilnego brzmiał tak, że bez pozwolenia osoby, która jest właścicielem danego dzieła, nie można tego dzieła kopiować, drukować oraz opracowywać go na inne instrumenty. 22

  1. Cyt. za K. Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej …’, Łódź, 1974, str. 204
  1. Olgierd Straszyński, „Muzyka Polska”, 1938, str,. 58
  1. Cyt za : K. Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej …’, Łódź, 1974, str. 422
  1. Cyt za: K. Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej …’, Łódź, 1974, str. 423
  1. Cyt za: K. Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej …’, Łódź, 1974, str. 425
  1. Cyt za: K. Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej …’, Łódź, 1974, str. 426
  1. Cyt za: K. Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej …’, Łódź, 1974, str.. 427
  1. Cyt za: K. Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej …’, Łódź, 1974, str. 427
  1. Cyt za: K. Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej …’, Łódź, 1974, str. 437
  1. Cyt za: K. Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej …’, Łódź, 1974, str.. 437
  1. Kazimierz Wodziński, ‘Początki sztuki fonograficznej w Królestwie Polskim w latach  1878 – 1918 na tle jej światowego rozwoju’, Łódź, 1974, str. 441

sobota, 23 września 2017

czwartek, 13 lipca 2017

Fresh Kid Ice (2 Live Crew) R.I.P.


Fresh Kid Ice, który zmarł dzisiaj w Miami był pierwszym azjatyckim rapperem.

poniedziałek, 10 lipca 2017

Eric B. & Rakim In Celebrating Their 30th Anniversary


Siódmego lipca Eric i Rakim świętowali 30-lecie ich obecności na scenie. Była to dość huczna impreza, bo razem z jubilatami na scenie pojawiło się ponad 20-stu legendarnych MC/ekip:  Main Source, Joeski Love, Ma$e, Flava Flav, T La Rock, Peter Gunz, B Fats, Lovebug Starski, Al B. Sure, EPMD, Fat Joe, Ice-T, Maino, Sweet Tee, Roxanne Shante, Mr. Cheeks and Special Ed, Bumpy Knuckles, Michael Bivins,  Chuck Chillout, Charlie Mack czy Ralph McDaniels, który prowadził pierwsze rapowe programy telewizyjne na długo przed Yo MTV Raps! Na scenie również pojawił się Kool Herc, który żywo propsował Rakima.

wtorek, 4 lipca 2017

9. urodziny OSC w Toruniu














Dziękujemy publice i tancerzom za przybycie. Piątka dla DJ SAW za gościnny set. Sprawdzajcie niedługo DZIURAWE SAMPLE SHOP, gdzie pojawi się wiele dobrych płyt zarówno winylowych, kompaktowych, jak również kaset. Pełną galerię zdjęć znajdziecie tutaj.

poniedziałek, 3 lipca 2017

Public Enemy ‎– Nothing Is Quick In The Desert (2017)


Z okazji 30 urodzin ekipy Public Enemy, słuchacze otrzymali do darmowego odsłuchu ich najnowsze wydawnictwo. W czasach wszechobecnej promocji, reklamy, zdjęć i nadmiaru informacji, jakże rzeczowe jest wydanie płyty, bez korzystania z zapowiedzi, zapowiedzi zapowiedzi - które porównując do moich czasów wczesnej młodości, jawią się mdłe niczym pojara po pojarze ...

After 30 years, 106 tours across 105 countries and countless records, THANK YOU! This one is on Public Enemy. Get it while it’s free. - Chuck D

wtorek, 27 czerwca 2017

Fotorelacja z IX urodzin OSC w Towarzyskiej

Dziękujemy za ciepłe przyjęcie Towarzyska Kafe. Gratulacje dla Leny, Bboy Kosa oraz Bboy Wulkan za skille podczas cyphera. Zdjęcia dzięki prawdziwemu zajawkowiczowi - Bartek M. Photographer. 
















Więcej zdjęć znajdziecie tutaj.