
"Niggas Are Scared Of Revolution "
(przerobiony przez Public Enemy utwór znalazł się na "Muse Sick -N-Hour Mass Age" w 1994 roku). Twórczość zespołu, zwłaszcza nowatorskie rapowanie i recytacje wygłaszane na tle muzyki, przyniosła owoce w postaci kolejnych pokoleń wykonawców hiphopowych. Po nagraniu pierwszej płyty "This Is Madness", Oyewole opuścił grupę. W 1984 roku pojawiły się dwa maxisingle: "Super Horror Show" i "Long Enough". Lirycznie nie ograniczają się, opisując wszystkie sprawy dotyczące czarnych społeczności, ich liderów i ugrupowań. Bardzo często mówią o wszechobecnej biedzie, terrorze prowadzonym przeciwko ich własnemu środowisku, przedstawiają konstruktywną krytykę w stronę głów państwa i instytucji, podsumowując wszechobecność białego człowieka i jego zły wpływ na świat. Bardzo tym przypominając artystów takich jak Gil-Scott Heron. W latach 80 i 90 ich historia układała się różnorodnie. Grupa raz za razem zawieszała twórczość, reaktywując ją po jakimś czasie. W 1993 roku, po okresie ciszy spowodowanym problemami z rodziną i narkotykami, Omar Ben Hassan nagrał solowy album z udziałem m.in. Bootsy Collins'a i Buddy'ego Miles'a. Zaprzyjaźnił się wtedy z członkami Arrested Development i Flavor Flav'em z Public Enemy. Pojawił się również w filmie John'a Singelton'a "Poetic Justice". Nie załamując się dochodami, Hassan mówił na temat teraźniejszego rapu:
"Jeśli o mnie chodzi, to uważam, że stworzyliśmy rynek dla tych młodych chłopaków...
Oczywiście, wielu z nich musi jeszcze dojrzeć. Tyle że w tym wszystkim chodzi o strzelaniny. To szaleństwo. Samounicestwienie. Prawdziwi gangsterzy nie zabijają wszystkich dookoła".

Inny były muzyk The Last Poets, Jalal Mansur Nuriddin, wydał album z Kool And The Gang i Erickim Gale'em, sygnowany "Lightin' Rod" ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz