''7 Allan ‎– I Need You So Bad (1973)

International Music System

Paul Limoli, Rebecca McLain, George Stefani 

International Music System, to trio któremu najbliżej do gatunku italo-disco. W niektórych publikacjach pojawia się również Maurice Cavalieri, wymieniany jako producent. I.M.S., to często padające określenie, skrót od dłuższej, trójczłonowej nazwy grupy. W 1983 roku album"International Music System", poprzedzony singlem "Nonline", okazały się stylową mieszanką elektroniki oraz popowych brzmień, charakterystycznych dla lat 80. 

Jak wynika z cover'a albumu z 1983 roku, swoją muzykę określali jako wprowadzenie do techno pop artu, poprzez skoordynowany elektroniczny proces, opracowany na podstawie obejścia zachodzącego między ideą a elektroniczną mocą wejściową.

A coordinated electronic process developed through a by-pass between ideas and electronic inputs, which results in a techno pop art.

Na całym albumie znalazło się tylko sześć utworów, po trzy na stronę, czyli materiał na konkretną ep'kę, został wypuszczony jako longplay. I.M.S., postawiło na jakość i dopracowanie muzyczne w każdym calu swoich produkcji. Takie numery jak "Nonline", oparte na brzmieniu vocoderów czy zaprogramowanych syntezatorów i maszyn perkusyjnych, to znakomicie brzmiący przykład tworzenia dźwięku, który dziś w oparciu o nowe rozwiązania, zdaje się powracać do łask, podczas artystycznego performance czy dj'skich live actów. Słuchając całego albumu, zróżnicowane utwory wydają się mimo wszystko kontynuacją poprzedniego, a zachodząca między nimi zależność, łączy w całość, z każdą z jego sześciu pozycji. Na albumie znalazły się niespodzianki... Nie zabrakło odwołania do rapu, który w kawałku "Bubble Rap", przywołuje uliczny styl nowojorskich gett.

Podobnie jest z drugim krążkiem, który może być uważany jako artystyczne dopełnienie poprzedniej produkcji. W 1984 roku drugi longplay stał się faktem. Tym razem International Music System i tytułowy "I.M.S.", udali się w podróż bardziej minimalistyczną, przez co może różnica między obiema płytami jest zauważalna. "Dance Therapy, to podobnie jak "Nonline" singiel poprzedzający album. Użyty jako otwierający utwór, wprowadzał słuchacza w podróż, przez drugą część muzycznej historii opowiadanej przez I.M.S.

Wspólna kolaboracja Georga Stefani i Mauricea Cavalieri, zaowocowała powstaniem formacji "Charlie", która przede wszystkim zasłynęła legendarnym już dziś utworem "Spacer Woman", wypuszczonym w 1983 roku, nakładem Mr. Disc Organization. Okoliczności powstania tego utworu, niestety nie są znane, ale taki obraz rzeczy bywa raczej normalny dla gatunku italo, gdzie lata 80., były jak "woda na młyn" dla tego typu produkcji. Niestety w większości to nakłady o bardzo niskiej ilości tłoczeń, przez co dziś są bardzo trudno dostępne, bywając prawie nieosiągalne.

''12 Charlie - Spacer Woman (1983)

Band of the Hand (1986) reż. Paul Michael Glaser

8 Million Stories: Dj Rockin' Rob and the story of "Mean Machine Crew"

Dj Rockin' Rob, z oldschoolowej ekipy Mean Machine Crew, opowiada o latach spędzonych na osiedlu, zawiązaniu się ekipy MMC, oraz wspólnych występach w lokalach z początkiem lat 80.  Południowy Bronx pod koniec lat 70., miał swoich reprezentantów, jeżeli chodzi o pierwsze ekipy stricte hiphopowe... Oto opowieść o jednej z nich...

Ornette Coleman - Alto Saxophone And The Man

W latach 60. XX wieku, Ornette Coleman podążał w kierunku nowej formy jazzu. Na raz awangardowy styl, towarzyszył mu z korzennym jazz'em, wychodzącym głęboko z kultury i tradycji czarnej muzyki. W oczach krytyków, często stosowano w jego kierunku określenie "L'enfant terrible", pochodzące z języka francuskiego, które w języku artystycznym określało osobę o niezwykłym talencie. Później traktowano go jako prekursora, innowatora, który przeprowadził najważniejszą rewolucję w jazzie, od be bopu lat czterdziestych. Coleman odniósł komercyjny sukces w swojej karierze, ale jego dokonania są raczej traktowane jako dogłębna przemiana światowego jazzu.

Coleman złapał za saksofon altowy w wieku lat czternastu, by grywać w zespołach R'n'B, w okolicach Fort Worth, Texas, skąd pochodził. Przenosiny do Los Angeles, pozwoliły mu szerzej spojrzeć na pojęcie muzyki, dzięki czemu rozwijał się jako muzyk. Założył zespół, z trębaczem Don'em Cherry, perkusistą Billy'm Higgins'em i basistą Charlie'm Haden'em. Ich improwizację i innowacyjny styl kojarzenia dźwięków, skupiający się na "atonalnej" strukturze, która nie była bliska tradycyjnemu wykorzystaniu akordów, nie były do końca rozumiane. Coleman, często oburzał środowisko i jazzowy 'establishment', swoim podejściem i nieortodoksyjną muzyką. Grywając na plastikowych saksofonach, podczas gdy Cherry grał na tak zwanej "kieszonkowej trąbce", okazywał brak poszanowania, tym samym obrażając wielu, odwołując się do prostych tradycji bluesowych.

Grupa po kilku zmianach personalnych, doczekała się pierwszego albumu "Something Else!", wydanego w Los Angeles w 1958 roku, przy podpisywaniu umowy z Atlantic Records. Jesienią roku 1959, Coleman i jego zespół, zagrali koncert w Five Spot, przy Cooper Square w Nowym Jorku. W blasku popularności i kontrowersji, "Free Jazz Collective", został oficjalnie powołany do życia.

Grupa w ciągu swojego istnienia wydała kilka ważnych albumów dla Atlantic Records. "The Shape of Jazz to Come", "Change the Century", "This Is Our Music", czy "Free Jazz", 36 minutowa improwizacja ośmiu muzyków. Muzyka Colemana, kontynuowała podziały w świecie jazzu. Wielu zwolenników pochłonęło się totalnie w nowym nurcie, natomiast tylu samo przeciwników pozostawało sceptycznych nowemu brzmieniu, oświadczając swoje przywiązanie do klasyki, tym samym odrzucając radykalne, świeże rozwiązania.

Od lat 60. Coleman, pochłonięty światem własnej twórczości, zaczął określać swoją teorię, jako "harmolodics". Kolaborował z muzykami z przeróżnych kultur, z których można wymienić wokalistkę pochodzącą z dalekiego wschodu Ashę Puthli czy rdzenno-kulturową afrykańską grupę "Moroccan Master of Joujouka".

W latach 70., Coleman stworzył jazzowo-funkowy kolektyw "Prime Time", w którym perkusistą był jego rodzony syn Denardo. Przez lata 80. i 90., kontynuował swoje eklektyczne kolaboracje. W 1991 jego muzyka została wykorzystana w ścieżce dźwiękowej filmu "The Naked Lunch".

Free Angela And All Political Prisoners (2013) reż. Shola Lynch

Historia drogi do wolności dla politycznych więźniów, oparta o realia burzliwych czasów walki o równość społeczną dla afroamerykańskiej grupy etnicznej w Stanach Zjednoczonych. Angela Davis, odgrywająca główną rolę w tym filmie dokumentalnym, jest ukazana jako współczynnik stanu umysłu, sumienia czy myśl przewodnia, dla sytuacji zmagania się z niesprawiedliwością systemu przez "wolnego" czarnoskórego człowieka. Dokument bardzo wnikliwie pokazuje przemiany i nastroje społeczne panujące w latach 70., w Ameryce XX wieku, mimo, że nie brakuje w nim prostych schematów, typowych dla niezależnych produkcji, spopularyzowanych za czasów sprawowania urzędu przez Baraka Obamę. 

Power to the people!

Shirt Kings: Pioneers Of Hip Hop Fashion by Edwin PHADE Sacasa & Alain KET Maridueña (2013)

Edwin PHADE Sacasa twórca kolektywu Shirt Kings, który w połowie lat '80, wykorzystując konwencję 'graffiti', jako jedni z pierwszych wkroczyli w świat mody, ściśle skierowanej w hip hop/uliczny klimat.

Książka/album jest zapisem zdjęć prac Edwina oraz Ket'a (writera oraz autora kilku pozycji poświęconych tej gałęzi hip-hopu.) Wstęp napisał Mc Search, który także widnieje na ostatnim zdjęciu.

OverGlow - RetroFuturistic ArtWork

Over Glow, to strona poświęcona projektowaniu, stylizacji, po przez kreowanie futurystycznego świata w oparciu o estetykę lat 80. Różnokolorowe, świetliste wzornictwo, na jednotonowym martwym tle, to znak przewodni RetroFuturistic ArtWorks. 

Year 2086.

The Human Race, as You know it, no longer exist.

In the first decades of the XXI century, a minimalism trend fascinated mankind, prompting it to seek simplicity and essentiality in every aspect of life. 

Human resistance began a process of refinement, eliminating everything that could be defined as useless. It was the dawn of a new era, when "less" was "more".

This period was believed to be the most brilliant in human history...

...but horror wasn't long to coming.

Among with the futility to eliminate, most of the people also inserted passions, imaginations and every kind of feelings. Art, music, literature started to be considered not only useless, but damaging to society. They had to be destroyed.

We became unable to feel.

We were no longer humans.

But just when it seemed to be no solution, the few remaining rebels run into rare artifacts from the 1980 decade. Art and music were so exciting and inspiring at that time to give them new hope in human feelings. 

Therefore they decide to send me back in time, in 2013,  just before the birth of that tendency, to contaminate the development of human arts with 80's artworks, wireframe landscapes, chrome logos and neon signs, trying to inspire humans to build a brighter future. 

Join the resistance and overglow our future. 

Autorski opis, wprowadza czytelnika w świat przyszłości. Ale czy trzeba aż tak daleko wybiegać we wspomnianą przyszłość, by dotrzeć do podobnych wniosków. Już dziś zbyt często zdarzają się sytuację, które kreują właśnie taki stosunek w relacjach międzyludzkich. Chłodne, wyrachowane zachowania, bezemocjonalne kreowanie świadomości, czy zimny stosunek do otoczenia, wspierany brakiem empatii. Odwołując się do kultury i stylu lat 80., z perspektywy czasu, dziś szczerze mogę stwierdzić, że Futuristic ArtWorks to przyszłość naszych czasów, zarówno w grafice jak i kreowaniu świata przyszłości.

Tuff Turf (1985) reż. Fritz Kiersch

Nareszcie, po dłuższym czasie nadszedł moment by przedstawić kolejny klasyk z amerykańskiego kina 80's. Tym razem, mam przyjemność zaprezentować "Tuff Turf". Fabuła skupia się na losach głównego bohatera, granego przez młodego James'a Spader'a. Morgan, przeprowadza się w nowe miejsce i od samego początku popada w konflikt z lokalnym gangiem, przy czym wpada w oko dziewczynie szefa całej grupki.  

Ulice metropolii zachodniego wybrzeża. Palące słońce w dzień i ponure ulice, które po zmroku nabierają dwuznacznego wyrazu, to typowy świat amerykańskich przedmieść z lat 80.

Kim Richards, bo o niej mowa, szybko zaczyna ulegać urokowi młodego buntownika, licząc na odmianę swojej trudnej sytuacji. Dzięki uczuciu rodzącemu się między młodym buntownikiem a dziewczyną ulicznego gangstera, Morgan będzie miał okazję pokazać, że bycie indywidualistą w zaszufladkowanym świecie, ma wyjątkowe znaczenie dla młodego człowieka. Unikalne podejście poprowadzi go w sytuację, których kompletnie się nie spodziewał. Polecam gorąco ten obraz, głównie ze względu na wspaniałą stylizację i klimat, z którego pełnymi garściami można czerpać inspirację. 

Wytarte jeansy, skórzane kurtki z naszywkami, przybrudzone sneakersy... Tak samo jak leginsy w panterkę, natapirowane włosy czy dość obficie występująca damska biżuteria, to motywy przewodnie 80's Style, tak doskonale ukazane w Tuff Turf. 

Dodatkowym atutem w filmie, jest obecność popularnego aktora jakim niewątpliwie dziś jest już Robert Downey Jr., który z początkiem lat 80. rozpoczynał swoją karierę aktora. 

''12 Shio-Z - Italo Disco (2013)

New York in early 70's by Irving Schneider

Marc Campbell, wokalista wywodzącego się z nowojorskiej sceny New Wave zespołu The Nails, przypomniał ostatnio na blogu Dangerous Minds bardzo interesujący materiał filmowy. Zaprezentowany przez niego filmik, który wcześniej można było odnaleźć na kanale You Tube, to krótkometrażowy obraz video nakręcony w latach 70 tych przez amatora Irvinga Schneidera. Zarejestrowany na kamerze Super 8 mm materiał to zapis scen z codziennego życia mieszkańców Nowego Yorku. Ta krótka i fascynująca podróż w czasie przypomina nie tylko miejsca, które na przestrzeni ostatnich 40 lat zupełnie zmieniły swoje oblicze, ale przybliża także mieszkańców tej zróżnicowanej pod każdym względem metropolii. W ciągu 20 minut projekcji Schneiderowi udało się przedstawić kilka barwnych portretów osób i sytuacji, uchwyconych w wielu charakterystycznych dla Nowego Yorku miejscach. Odnajdziemy tu zdjęcia z Brooklyn Heights, Washington Square, Greenwich Village, the Garment District, Times Square i 42nd Street oraz Central Park. Na szczególną uwagę zasługują sceny z the Garment District, które jak wskazuje Campbell stanowią doskonałą ilustrację utraconego wizerunku Manhattanu jako jednej ze światowych stolic producentów mody. Na zdjęciach widzimy robotników przesuwających stelaże z fabrycznie nowymi ubraniami, wyszywanymi w ogromnych loftach Manhattanu. Sceną tym towarzyszą pojedyncze obrazki ludzi przemierzających Times Square, odpoczywających w Greenwich Village czy alejkach Central Parku. Jesteśmy świadkami barwnej galerii postaci, zwracających na siebie uwagę strojem, wyglądem i zachowaniem, ulicznych rzemieślników, artystów i zwykłych ludzi, którzy akurat znaleźli się w kadrze. Całość doskonale uzupełnia puszczony w tle utwór Johna Coltrane’a, który idealnie oddaje atmosferę tamtych dni.

Ten krótki film, mimo że stanowi raczej chaotyczny zbiór obrazków portretujących codzienne życie mieszkańców Nowego Yorku, przemyca treści, które pozwalają odtworzyć w naszej pamięci obraz rzeczywistości już nieistniejącej ale jakże barwnej i żywiołowej, która oddaje nastrój wczesnych lat 70tych i pokazuje jak toczyło się życie zwykłych Nowojorczyków.


Na trop natrafiłem dzięki wpisowi Marca, który możecie odnaleźć pod poniższym linkiem:

Maximilian Skiba w eNeRDe

MAXIMILIAN SKIBA live act

DISCO//ELECTRO//ITALO DISCO//CHICAGO HOUSE

Freedom Sound Art Agency , Many Kilos , Electro Moustache oraz klub NRD zapraszają w sobotę 23 listopada na imprezę z Maxymilianem Skibą w roli głównej. Max należy do nielicznych polskich artystów goszczących na międzynarodowych playlistach djskich. Od lat z sukcesami nagrywa muzykę ze swoim międzynarodowym zespołem The KDMS produkując jednocześnie numery i remixy dla solowego projektu, komponując dla innych artystów, a także na potrzeby branży modowej.

23.11.2013 SOBOTA
Toruń, klub NRD ul. Browarna 6
Start 21:00
Wejście 10 pln

MAXIMILIAN SKIBA
PlasticDoll (Electro Moustache)
Different (Electro Moustache)

https://www.facebook.com/maximilianskiba

https://www.facebook.com/electro.moustache
https://www.facebook.com/freedomsoundart
https://www.facebook.com/ManyKilos
https://www.facebook.com/enerdeclub

MAXIMILIAN SKIBA

Max Skiba to polski producent, który od lat z sukcesami nagrywa muzykę ze swoim miedzynarodowym zespołem The KDMS produkując jednocześnie numery i remixy dla solowego projektu, komponując dla innych artystów, a także na potrzeby branży modowej.

Jego muzykę grają dje i radia z całego świata, piosenki Maxa trafiły do playlisty Air France oraz różnych magazynów, tj. I-D, Tsugi, Mixmag,Trax oraz na składanki Defected, Hed Kandi czy Hugo Boss. Wraz ze swoim zespołem, o którym The Guardian napisał "Chic Freaks" zdobył nominacje do nagród muzycznych oraz odbył trasy koncertowe po Europie, Azji, a ostatnio po Stanach Zjednoczonych.

Zadebiutował w 2005 roku płytą wydaną dla Boxer Recordings, która zawędrowała do czołówki legendarnego CBS top 100. Jego remix dla utworu "Bonaire" został wybrany przez polskie Radio Bis "Remixem roku 2007". W między czasie otrzymał wraz z kolegami z King Of Kong nagrodę Aktivist'a i re-komponował klasyki Chopina na potrzeby składanki "Astigmatic Inspired By Chopin".

W 2009 roku na niemieckiej wytwórni Gomma Records ukazał się pierwszy singiel jego projektu The KDMS, który współtworzy z wokalistką Kathy Diamond. Utwór zremixował sam Nicky Siano (rezydent legendarnego nowojorskiego Studia 54), a kawałek został wyróżniony wśród singli roku 2009 w Radiu Roxy oraz pojawił się na wielu składankach m.in. VA - Toolroom Knights od Jaguar Skills - gwiazdy BBC Radio 1.

Miesiąc później paryska wytwórnia Skylax Records wydała ep, która została oceniona 9/10 przez francuski magazyn Trax, a utwór "Monster" towarzyszył pokazom mody podczas londyńskiego tygodnia mody oraz trafił do ekskluzywnego mixu Mylo, który wydany był przez brytyjski MixMag! Opiniotwórczy portal Porcys.com uznał go za jeden z najważniejszych polskich numerów wydanych w ciągu ostatniego dziesięciolecia!

Na początku 2010 roku ukazał się nowy album Noviki, gdzie Max jest współautorem i producentem dwóch kawałków, w tym tytułowego Lovefinder'a. Album zgarnął Fryderyka w kategorii płyta roku, muzyka klubowa. Późniejszy co-remix Maxa dla kawałka "Hall of Shame" rozgrzewał parkiety przy setach takich sobistosci jak Erol Alkan, czy Aeroplane oraz znalazł się w mixie podsumowującym najlepsze kawałki 2010 roku brytyjskiego duetu Jaymo & Andy George z BBC Radio One, sam Max natomiast pod koniec roku reprezentował nasz kraj podczas targów Expo 2010 w Shanghai'u.

Późniejsze działania skupiają się głównie wokół The KDMS, który w zeszłym roku podsumował dotychczasową działalność albumem Kinky Dramas & Magic Stories. Na płycie o której rozpisały się największe branżowe tytuły, tj. Guardian, Fact Mag, Resident Advisor, MagneticMag czy Groove, gościnnie udzielił się Alexis Taylor, głos zespołu Hot Chip. Płyta pozwoliła zespołowi wystąpić na festiwalach, ważnych przeglądach jak The Great Escape oraz odbyć trasy koncertowe w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Chinach, Korei Południowej, a ostatnio również w Stanach Zjednoczonych. Zespół był oficjalnym supportem Brytyjskiej trasy koncertowej Little Boots, a wśród śmietanki artystów, która grała piosenki z płyty znalazł się sam Snoop Dogg.

Przyszłe miesiące zaowocują nową solowa płytą na Internasjonal Records, singlem "Part Time Lovers", remixem pod szyldem King Of Kong oraz zupełnie nowym projektem o bardziej rodzimym charakterze.

Dutch Rhythm Combo - Bonaire (Maximilian Skiba Remix)
http://www.youtube.com/watch?v=EMYa49wnseg

Maximilian Skiba - Monster
http://www.youtube.com/watch?v=vQA1vUll8Tc

Maximilian Skiba - One To Pray To (feat. Snax)
http://www.youtube.com/watch?v=a2nLo01e7qo

The KDMS - Never Stop Believing
http://www.youtube.com/watch?v=RHVviULBpZY

The KDMS - High Wire
http://www.youtube.com/watch?v=1tAsA6VH8Cg

The KDMS - Part Time Lovers
http://www.youtube.com/watch?v=NPlCL-MlrSo

info organizatora
Gorąco Zapraszamy!

''12 Pulse 80 - Cruise Along The Night Coast (2013)

Kolejny klasyk, świeżo wypuszczony przez Pulse 80, prosto z mroźnego syberyjskiego klimatu Czelabińska. 

DriveRadio.be - Back to the 80's

Świat pełen elektronicznych brzmień prosto z lat 80, na wyciągnięcie ręki... Belgijska internetowa rozgłośnia ruszyła we wrześniu tego roku, oby tak dalej, oby jak najdłużej! 80's Style. 

@ driveradio.be

''12 Botnit - Hi-Score (2013)

Przeszukując elektroniczne połacie internetu, w poszukiwaniu inspirujących brzmień stylu Future Retro, natrafiłem na bostońskiego wykonawcę Botnit. Jego numer Hi-Score, poświęcony rynkowi gier elektornicznych z lat 80, to zapierająca dech w piersi wizualna i dźwiękowa podróż. Będąc na pokładzie statku, za którego sterami znalazł się właśnie wspomniany Botnit, natrafiłem na internetową rozgłośnię radiową DriveRadio.be, która okazała się strzałem w 10. W Belgii widocznie już znają się dobrze na temacie, gdyż uruchomienie rozgłośni w tym stylu, to coś na co czekałem od dłuższego czasu. Dlatego specjalnie publikuję kolejny post z adresem DriveRadio.be, a tym czasem Botnit i Hi-Score!

@ soundcloud/botnit

Praga Południe in full effect #1

Ellis Island - The queue to the Better World...

Ellis Island, to jedna z trzech wysp leżąca u ujścia rzeki Hudson. Wpływając wąskim "gardłem" pomiędzy wyspami Staten Island oraz Long Island, w nowojorską zatokę "Upper Bay", u dołu wyspy Manhattan, znajdziemy m.in. wspomnianą Ellis Island, oprócz tego Liberty Island, gdzie mieści się muzeum oraz Statua Wolności, oraz największa z nich Governors Island.

Na przełomie XIX i XX wieku, na Ellis Island mieścił się urząd imigracyjny oraz centrum przyjmowania imigrantów na teren Stanów Zjednoczonych, pochodzących głównie z Europy. 

Przez ponad 60 lat działania tej instytucji (1892-1954), za jej pośrednictwem, na terenie Nowego Jorku powitano blisko 12 milionów imigrantów. 

Na przestrzeni pięćdziesięciu lat (1890-1940) populacja miasta Nowy Jork, zwiększyła się o blisko 500% z 1,5 mln w roku 1890, do 7,5 w latach 40. XX wieku.

Przybyli imigranci trafiali często do miejsc nazywanych potocznie "poczekalnią", gdzie bywali poddani kwarantannie, ścisłym badaniom, odwszawianiu czy klasyfikacji, która prowadziła do przyznania tymczasowych dokumentów. 

Całe rodziny z dziećmi podróżowały przez Atlantyk, by zasmakować "Amerykańskiego Snu". Każde stulecie ma swoje wzloty, które są powodem rozwoju gospodarczego, wzrostu koniunktury i upadki, które toczył kryzys. Podobnie jak ponad 100 lat temu, ludzie podróżowali po świecie, w poszukiwaniu "Ziemii obiecanej". Czy dzisiejsze realia są, aż tak odległe od wspominanych?

Młody Vito Andolini a.k.a. Vito Corleone, Ellis Island 1901. Historia opowiedziana przez Mario Puzio i Francis'a Ford'a Coppola w II części trylogii "The Godfather", to przykład życiorysu przeciętnego emigranta, w tym wypadku brawurowo zagrany przez Roberta De Niro, Marlon'a Brando i młodego chłopca o imieniu Oreste Baldini.

Lower East Side, dzielnica na dolnym Manhattanie z początkiem XX wieku stała się miejscem skupiającym imigrantów z Europy, w okresie międzywojennym, gdy 'stary kontynent' był głównym ośrodkiem emigracji, skierowanemu w stronę wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Ruch migracyjny między kontynentami był wypadkową dla Wielki Kryzysu lat 30., który dał się we znaki również nowojorskim mieszkańcom.